Medalik_sw_Benedykta.rtf

MEDALIK ŚWIĘTEGO BENEDYKTA

TYNIEC

WYDAWNICTWO BENEDYKTYNÓW

KRAKÓW 1997

Projekt okładki i stron tytułowych: o. Hieronim Stanisław Kreis OSB

Imprimi potest: Opactwo Benedyktynów L.dz. 47/97, Tyniec, dnia 13.05.1997 r. + Adam Kozłowaki OSB, opat tyniecki

Imprimatur: Kuria Metropolitalna Nr 1177/97, Kraków, dnia 14.05.1997 r. + Jan Szkodoń, wikariusz generalny Ks. Kazimierz Moskała, notariusz O. Augustyn Jankowski OSB, cenzor

ISBN 83-85433-75-8

TYNIEC

Wydawnictwo Benedyktynów

ul. Benedyktyńska 37

30 375 Kraków

tel. (012) 67-69-19

tel./fax (012) 67-50-00

1. Medalik św. Benedykta

Pochodzenie i opis medalika.......................... 7

2. Św. Benedykt z Nursji

Ustanowienie św. Benedykta, opata,

głównym patronem całej Europy ............ 14

Święty Benedykt i Europa dzisiaj .................. 17

3. Benedyktyni

Historia .......................................................... 24

Duchowość benedyktyńska oraz sposoby życia według charyzmatu ................................. 26

4. Poświęcenie medalika

św. Benedykta ........................................... 31

5. Modlitwy

A. Modlitwy do św. Benedykta z Nursji,

patrona Europy. Hymn............................................................ 34

Nowenna do św. Benedykta, opata

w różnych potrzebach.............................. 35

Litania (1) do św. Benedykta......................... 38

Litania (2) do św. Benedykta......................... 41

Polecenie się opiece

św. Benedykta......................................... 43

Modlitwy do św. Benedykta

o dobrą śmierć ......................................... 44

B. Modlitwy do św. Scholastyki

siostry Benedykta Hymn...........................................

47

C. Modlitwa o powołania zakonne ............... 50

1. medalik św. benedykta

POCHODZENIE l OPIS MEDALIKA

Św. Benedykt miał w swym życiu wielkie nabo­żeństwo do Krzyża świętego jako znaku zbawczej miłości Jezusa Chrystusa. Często czynił znak krzyża. Z jego pomocą pokonywał własne ciężkie pokusy. W życiu św. Benedykta, Bóg mocą tego znaku w cu­downy sposób niweczył złe zamiary i omamy sza­tańskie, jak opisuje to papież Grzegorz Wielki w II księdze Dialogów.

Pełni ufności w moc tego świętego Znaku tak­że duchowi synowie świętego Benedykta przez Krzyż dokonywali wielu cudów: przez niego św. Maurus przywrócił niewidomemu wzrok, a św. Placyd uzdrowił wielu chorych; nieustannie w za­konie benedyktyńskim krzyż był przedmiotem szczególnej miłości i czci. Nie jest niczym dziwnym więc, że już od najdawniejszych czasów św. Patriar­cha zachodnich mnichów przedstawiany jest z krzy­żem.

len zwyczaj - jak się zdaje - został szczególnie rozpowszechniony przez cudowne uzdrowienie młodego Brunona, syna hrabiego Hugona von

Egisheim, który później został papieżem i służył Kościołowi w latach 1049-1054 jako Leon IX, a te­raz jest czczony jako święty. Tenże mianowicie jako młodzieniec został pogryziony przez jadowite zwie­rzę i już od dwóch miesięcy nie opuszczał łoża; nawet nie mógł już nic mówić i był bliski śmierci. Wtem gdy był zupełnie przytomny zobaczył wycho­dzącą od jego łóżka drabinę utworzoną z promie­ni, sięgającą nieba, a na niej jakiegoś zstępujące­go ku niemu czcigodnego starca w mniszym stro­ju, który dotknął jego oblicza nabrzmiałego od dzia­łania trucizny i zniknął. Cudownie uzdrowiony przez całe swe życie chętnie opowiadał to wydarze­nie, a archidiakon Wibert, który zredagował tę opowieść, stwierdził, że Bruno w czcigodnym star­cu rozpoznał św. Benedykta - prawdopodobnie dla­tego, że już wtedy przedstawiano tego świętego zakonodawcę z krzyżem w ręce.

Poza wizerunkiem św. Zakonodawcy z krzyżem otrzymał medal św. Benedykta pewną liczbę liter, których znaczenie wyjaśnia nam rękopis z roku 1415, gdzie św. Benedykt trzyma w swej prawej ręce pastorał, u góry przechodzący w krzyż. Na owym pastorale został umieszczony następujący wers: Crux Sancta Sit M Lux N Draco Sit Mihi Dux. W lewej ręce Święty trzyma zwój papierowy, na którym można odczytać dwa następujące wersy: Vade Retro Satana Non Suade M Vana. Sunt Mala Quae Libas Ipse Venena Bibas.

W XVII w. ustalił się ikonograficzny typ medali­ka, z wizerunkiem św. Benedykta na jednej stronie i krzyżem z literami na odwrocie.

Ten medal rozszedł się z Niemiec, gdzie został po raz pierwszy wybity, po całej katolickiej Europie i był czczony przez wiernych jako pewna ochrona przed duchami piekielnymi. Znał go św. Wincenty a Paulo (+ 1660), bo wszystkie siostry miłosierdzia nosiły go przy swoich różańcach, i przez lata we Fran­cji medal był bity jedynie dla ich potrzeb.

Z jednej strony (awers) medal przedstawia św. Zakonodawcę trzymającego w prawej ręce mały krzyż, a w lewej księgę (świętą Regułę); na obrzeżu widnieje napis: Eius in obitu nostro praesentia mu-niamur (Niech Jego obecność broni nas w chwili śmierci).

Przy postaci świętego - napis: Crux S. Patris Be-nedicti (Krzyż świętego Ojca Benedykta).

Poniżej tego napisu, po prawej ręce Zakonodaw-cy przedstawiony jest pęknięty kielich, z którego wypełza wąż. To nawiązanie do rozpoznania przez

św. Benedykta trucizny podanej mu przez wrogów w Vicovaro.

Na tej samej wysokości, po lewej ręce świętego, kruk z rozpostartymi skrzydłami kroczy obok chle­ba. To przypomnienie innego wydarzenia z życia św, Benedykta. Nakazał on krukowi ukrycie zatrutego chleba, który miał uśmiercić Zakonodawcę.

11

10

Druga strona medalu (rewers) ma pośrodku wiel­ki krzyż i litery, z których każda oznacza jeden wy­raz łaciński; w rozwinięciu wszystkie te słowa obja­śniają cel i znaczenie medalu: wyraża on odniesie­nie św. Benedykta do Znaku naszego zbawienia i również proponuje wiernemu skierować moc krzy­ża św. przeciw złym duchom.

Nad krzyżem znajduje się dewiza Zakonu św. Benedykta Pax - Pokój.

Na czterech polach wyznaczonych przez ramio­na krzyża znajdują się litery C S P B. Ich znaczenie:

Crux Sancti Patris Benedicti - Krzyż Świętego Ojca Benedykta.

Na belce pionowej krzyża, od góry do dołu: C S S M L: Crux Sacra Sit Mihi Lux - Krzyż święty niech mi będzie światłem.

Na belce poprzecznej krzyża: N D S M D: Non Draco Sit Mihi Dux - Diabeł (dosłownie: smok) niech nie będzie mi przewodnikiem.

Na obrzeżu medalika znajduje się dłuższy napis; literynaprawo:VRSNSMV-SMQLIVB:Vade retro Satana, Numquam Suade Mihi Vana - Sunt Mała Quae U bas, Ipse Venena Bibas - Idź precz sza­tanie, Nie kuś mnie do próżności, Złe jest to co pod­suwasz, Sam pij truciznę.

Napis został utworzony z tych słów, jako że pochodziły one z ust św. Benedykta; pierwsze mia­nowicie z ciężkiej pokusy, która jako młodzieńca spotkała go w grocie Subiaco, a którą pokonał zna­kiem krzyża; drugi gdy jogo wrogowie przygotowali dla niego trujący napój, co poznał, gdy naczynie się rozpadło po uczynieniu nad nim znaku krzyża.

Ten egzorcyzm przeciwstawia zakusom szatań­skim, to, czego szatan obawia się najbardziej, mia­nowicie Krzyż Chrystusa, święte imię Jezus, sło­wa wypowiedziane przez naszego Zbawcę podczas kuszenia: Idź przecz, szatanie (Mt 4,10), w końcu wspomnienie zwycięstwa odniesionego przez św. Benedykta nad mocami piekielnymi.

12

18

2. ŚW. benedykt  Z nursji ustanowienie ŚW. benedykta, opata, GŁÓWNYM PATRONEM CAŁEJ EUROPY

Pismo Apostolskie Papieża Pawła VI Na wieczną rzeczy pamiątkę. - Bardzo słusznie sławimy Świętego Benedykta, opata, jako zwiastu­na pokoju, twórcę jedności, nauczyciela publicznych obyczajów, a szczególnie jako herolda religii chrze­ścijańskiej i założyciela życia mniszego na Zachodzie. W czasach, gdy cesarstwo rzymskie, wyniszczone długim biegiem dziejów, rozpadło się, jedne kraje europejskie jawnie popadły w ciemnotę, innym bra­kowało jeszcze wykwintniejszego wykształcenia i duchowych zalet, on wtedy sprawił przez wysiłek swej wytrwałej cnoty, że zabłysła jakby nowa jutrzen­ka dla tego kontynentu. On przede wszystkim, sam i przez synów swoich, przyniósł chrześcijańską kul­turę społeczną, z krzyżem, piórem i pługiem w rę­kach, ludom zamieszkałym od Morza Śródziemne­go do Skandynawii, od Irlandii aż do Polski.

Przez krzyż, to jest przez prawo Jezusa Chrystu­sa umocnił i polepszył urządzenie życia prywatne­go i publicznego. Wypada również wspomnieć, że

uczył, iż wielbienie Boga ma najwyższą doniosłość dla społeczności ludzkiej, urządzając “Dzieło Boże", to jest pewną metodę usilnej modlitwy. Tak więc spoił jedność duchową Europy, że narody różniące się językiem, pochodzeniem i sposobem myślenia, poczuły, że są jednym ludem Bożym. Dzięki usilnym staraniom mnichów, wiernych uczniów tak znako­mitego ojca, jedność ta cechowała szczególnie epo­kę wieków średnich. Ta jedność, którą święty Au­gustyn nazywa “kształtem wszelkiej piękności", ro­zerwała się skutkiem pożałowania godnej kolejno­ści zdarzeń. W naszych czasach ludzie ożywieni dobrą wolą usiłują ją przywrócić.

Ten czcigodny patriarcha, któremu tak wiele klasztorów zawdzięcza swą nazwę i życiową siłę, przez pióro, to jest przez kulturę umysłową, urato­wał ze staranną pilnością starodawne pomniki pi­śmiennictwa, gdy mrok pokrywał sztuki piękne i umiejętności, i te pomniki przekazał potomności, a nauki gorliwe uprawiał. Wreszcie przez pług, to jest przez rolne gospodarstwo i inne zabiegi zamienił puste i nieuprawione pola na role żyzne i urocze ogrody. Łącząc z modlitwami prace rzemieślnicze, zgodnie z hasłem “módl się i pracuj", nadał wysoką godność pracy ludzkiej.

Słusznie więc papież Pius XII nazwał świętego Benedykta “Ojcem Europy"; albowiem ludy tego kontynentu natchnął miłością i staraniem o spra­wiedliwy ład, na którym opiera się ich życie społecz-

14

15

ne. Ten nasz Poprzednik pragnął, aby za wstawien­nictwem przesławnego Świętego, Bóg błogosławił, poczynaniom działaczy, którzy usiłują zjednoczyć narody więzami prawdziwego braterstwa. Tego sa­mego serdecznie pragnął papież Jan XXIII z troskli­wą miłością, jaką się odznaczał. I My bardzo popie­ramy plany zmierzające do postępu jedności mię­dzy narodami Europy. Z tego powodu chętnie przy­chylamy się do próśb wypowiedzianych przez wie­lu kardynałów, arcybiskupów, biskupów, przełożo­...