Ustalanie zapotrzebowania na moc dla obiektów mieszklanych.pdf

ZASADY USTALANIA MOCY

ZAPOTRZEBOWANEJ INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH

W BUDYNKACH MIESZKALNYCH

WED£UG PRENORMY P SEP-E-0002

Prof. dr hab. in¿. Henryk Markiewicz

Dr in¿. Antoni Klajn

Nr 18/11/2002

Prof. dr hab. in¿. Henryk Markiewicz

Dr in¿. Antoni Klajn

Politechnika Wroc³awska, Instytut Energoelektryki

ZASADY USTALANIA MOCY

ZAPOTRZEBOWANEJ INSTALACJI

ELEKTRYCZNYCH

W BUDYNKACH MIESZKALNYCH

WED£UG PRENORMY P SEP-E-0002

PCPM nr 18/11/2002

Wroc³aw 2002

Moc zapotrzebowana jest jednym z podstawowych parametrów warunkujących

planowanie instalacji elektrycznej i wymiarowanie jej elementów. W chwili obecnej

brak jest w Polsce ustaleń dotyczących zasad doboru tej mocy dla instalacji

elektrycznych w budynkach mieszkalnych. W celu uzupełnienia tej luki technicznej i

prawnej w roku 2002, w wyniku prac zainicjowanych przez Polskie Centrum Promocji

Miedzi oraz Centralny Ośrodek Szkolenia i Wydawnictw SEP, ukazała się Prenorma

SEP o numerze P SEP-E-0002 zawierająca propozycję nowych ustaleń w tym zakresie.

Wraz z prenormą, jako jednolity merytorycznie materiał, zostały opublikowane

wytyczne dotyczące wymiarowania i wyposażenia instalacji elektrycznych dla mieszkań

i budynków mieszkalnych, oraz komentarz do obydwu tych dokumentów. W artykule

omówiono zaproponowane w prenormie rozwiązania oraz przedstawiono ich

uzasadnienie na tle dotychczas stosowanych w kraju sposobów określania mocy

zapotrzebowanej w budynkach mieszkalnych.

INFORMACJE WSTĘPNE

Planowanie instalacji elektrycznej wymaga określenia mocy zapotrzebowanej, czyli

umownej, najwyższej wartości mocy pobieranej przez odbiorniki przewidziane do zasilania w

tej instalacji w warunkach obciążenia długotrwałego. W szczególności dotyczy to instalacji w

budynkach mieszkalnych, gdzie możliwe jest przyjęcie rozwiązań typowych w skali całego

kraju. Do roku 1995 dokumentem precyzującym te zagadnienia były Przepisy Budowy

Urządzeń Elektrycznych (PBUE) [1], które utraciły swą ważność z chwilą wejścia w życie

nowego Prawa Energetycznego. Od tego czasu brak jest w Polsce ustaleń jednoznacznie i w

sposób zadowalający precyzujących zasady doboru mocy zapotrzebowanej w budownictwie

mieszkaniowym. Dlatego istnieje uzasadniona potrzeba opracowania takiego dokumentu.

Większość projektantów korzysta w praktyce nadal z zasad określonych w [1], wprowadzając

mniejsze czy większe korekty tamtych ustaleń, wynikające częściowo z własnych

doświadczeń, częściowo zaś z lektury aktualnej literatury fachowej. Postępowanie takie jest

niejednokrotnie źródłem kontrowersji pomiędzy projektantem i inwestorem a dostawcą

energii elektrycznej, narzucającym nierzadko własne wymogi i rozwiązania techniczne często

zubożające właściwości instalacji.

Obecnie obowiązują w Polsce zasadniczo dwa akty prawne określające warunki jakim

powinny odpowiadać instalacje elektryczne w budynkach, w szczególności w budynkach

mieszkalnych. Są to:

•

wieloarkuszowa norma PN-IEC 60364 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych”

[2], będąca tłumaczeniem normy IEC-364,

•

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. [3], zastępujące

wcześniejsze Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 14

grudnia 1994 r., rozdział 8 „Instalacje elektryczne”, wraz z uzupełnieniami.

Te akty prawne nie zawierają jednak ustaleń precyzujących zasady przyjmowania

mocy zapotrzebowanej. W normie PN-IEC 60364, w części 3, w punkcie 311.1 znajduje się

jedynie następujący zapis: „Ze względu na nagrzewanie i dopuszczalne spadki napięcia,

podstawą dla zaprojektowania ekonomicznej i niezawodnej instalacji jest ustalenie mocy

zapotrzebowanej”. Norma [2] jest jednak dokumentem międzynarodowym, formułującym

wymagania dotyczące instalacji elektrycznych w sposób dość ogólny, wynikający głównie z

szeroko rozumianych warunków bezpieczeństwa. Sposób przyjmowania mocy

zapotrzebowanej powinien być natomiast określony w innym dokumencie, nawiązującym do

normy [2] i uwzględniającym specyfikę danego kraju czy regionu. Praktyka taka istnieje w

innych krajach europejskich. Przykładowo w Niemczech rolę takiego dokumentu pełni norma

DIN 18015-1 [4].

Chociaż moc zapotrzebowana jest jednym z podstawowych parametrów przy

planowaniu instalacji elektrycznej, to nie jest to parametr jedyny. Na poprawne technicznie

wymiarowanie instalacji składają się bowiem następujące istotne elementy [5]:

a) przyjęcie odpowiednich mocy zapotrzebowanych dla mieszkań i obliczeniowych

mocy szczytowych dla wewnętrznych linii zasilających i budynków,

b) odpowiednie wartości spadków napięcia w instalacji,

c) prawidłowe zabezpieczenie przewodów instalacyjnych przed skutkami przepływu

prądów przetężeniowych,

d) sprawdzenie selektywności działania zabezpieczeń nadprądowych,

e) spełnienie warunków ochrony przeciwporażeniowej.

Wszystkie pięć warunków zostało w tym miejscu przytoczone razem w celu podkreślenia, że

poprawne zaprojektowanie instalacji wymaga ich równoczesnego spełnienia. Warunki b), c)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: