BADANIE ODRUCHÓW I WYBRANE TESTY ODCINKA PIERSIOWO-LĘDŹWIOWEGO
1. TEST ODDECHOWY
Badany w pozycji siedzącej z rękami założonymi na kark. Wykonuje pogłębione ruchy oddechowe (wdech i wydech). W każdej z powyższych prób badany ma informować o ewentualnie wystepujących doznaniach bólowych, ich natężeniu i dokladnej lokalizacji. Istotne jest to czy ból wystepuje jedno czy dwustronnie
2. BADANIE ODRUCHÓW FIZJOLOGICZNYCH ODCINKA PIERSIOWEGO
KRĘGOSŁUPA WG BRONISCHA
Pozcyja wyjsciowa badanego w leżeniu tyłem. Żądane odruchy bada się przez zdecydowane, szybkie podrażnienia skóry brzucha od boku do środka ciała. Podrażnienie może wywołać za pomocą igły bądź ołówka. Przy dodatnim, prawidłowym odruchu nastąpi ściągnięcie (zmarszczenie) skóry brzucha po stronie drażnionej z przesunięciem pępka poza linię środkową ciała.
BADANIE W ODCINKU LĘDŹWIOWO-KRZYŻOWYM
1. OBJAW NERIEGO
Pozycja wyjściowa badanego w dwóch wariantach, albo w siadzie z kończynami górnymi swobodnie zwieszonymi, albo w leżeniu tyłem. W przyjętej pozycji wyjściowej badany wykonuje skłon głowy i szyi w przód. Przy dodatnim objawie pojawia się ból w badanym odcinku. Wywołany on jest zwiększonym napięciem opon rdzeniowych lub korzeni rdzeniowych wskutek ich rozciągniecia przez wspomnianą wyżej czynność.
2. OBJAW NAFFIZIGERA
Badany w pozycji wyjściowej jak wyżej. Badany uciska obustronnie żyły szyjne. Przy dodatniej próbie ból wystepuje albo w okolicy lędźwiowo-krzyzowej, albo dodatnio w kończynie dolnej wzdłuż nerwu kulszowego lub udowego. Mechanizm wywolania odczuć bólowych polega na zwiekszeniu ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego w kanale kręgowym, co w przypadku współistnienia przepukliny krążka międzykręgowego może prowadzić do ucisku i podrażnienia korzeni rdzeniowych w odpowiednich segmentach.
3. TEST SCHOBERA
Pozycja wyjściowa badanego w pozycji leżącej bokiem. Badający wyszukuje palcami ręki punkty kostne odpowiadające wyrostkom kolczystym kręgów lędźwiowych L1-L5 następnie poleca się wykonanie skłonu tułowia w przód, z jednoczesnym zgięciem stawów biodrowych i kolanowych, do pozycji skulonej. W pozycji końcowej odstep między ww. punktami kostnymi powinien się zwiększyć od 4-6 cm. Jeżeli nie nastąpi spodziewane zwiększenie tej odległości, świadczy to o nadmiernym napięciu mięśni przykręgosłupowych.
4. TEST „PALCE PODŁOGA”
Służy do określenia globalnej możliwości wykonywania skłonu w przód w płaszczyźnie strzałkowej. Dotyczy on ruchomości kręgosłupa i stawów biodrowych. Badanemu poleca się wykonać opisany wyżej ruch przy wyprostowanych stawach kolanowych. Mierzy się odległość od opuszki 3 palca ręki do podłoża.
5. BADANIE UCISKOWE KORZENI RDZENIOWYCH ODCINKA LĘDŹWIOWEGO PRZEZ WYKONYWANIE SKŁONÓW BOCZNYCH
Pozycja wyjściowa badanego stojąca w małym rozkroku. Jeżeli podczas próby opisanego wyżej ruchu pojawi się ból uniemożliwiający wykonanie skłonu, świadczy to o dodatnim wyniku testu i o ucisku na badane korzenie rdzeniowe
jagodaa150