Josef Jonáš - Tajemnice energii życia (1)(1).pdf - PDF -ROZNE TEMATY - tymczasowe01

JOSEF JONAS

TAJEMNICE ENERGII ŻYCIA

Część pierwsza

Przewodnik po książce

o zdrowiu i szczęściu

Każdy może być zdrowy, ten, kto nie jest, sam

sobie jest winien.

Pewnego dnia zaskoczyło mnie zdanie Bernarda Shawa. Nie znałem całego dorobku

twórczego tego sławnego męża, ale znałem jego opinię o lekarzach. Wyraził ją lakonicznie i

sarkastycznie, ale jakże prawdziwie: „Lekarzowi, który zachoruje powinno się zabrać

dyplom". Mój dyplom nagle znalazł się w niebezpieczeństwie. Miałem trzydzieści pięć lat.

Wieczorami zaczynałem drzemać w fotelu ze zmęczenia — oczywiście, każdy dzień był

bardzo męczący. Czasami musiałem unosić grzebień lewą ręką, ponieważ prawe ramię

strasznie bolało. Wytrwale uprawiałem sport, więc dolegliwości tłumaczyłem prze-

trenowaniem. Dziwiło mnie tylko, że pomimo intensywnego ruchu przybierałem na wadze.

Kilka zapaleń gardła i katarów w roku uważałem za cywilizacyjną normę. Denerwowały mnie

natomiast zmiany nastrojów, często pojawiające się przygnębienie i stany podrażnienia.

Przestudiowałem rodzinną anamnezę i stwierdziłem, że mamy pewne skłonności do tego

rodzaju słabości psychicznej. Pogodziłem się z tym. Powoli zacząłem ustępować przed

życiem. Przestałem na przykład latać samolotem, gdyż podczas podróży ogarnął mnie lęk,

który fachowo nazywa się klaustrofobią. Do przychodni przychodziło setki ludzi z

podobnymi problemami. Przepisywałem lekarstwa, kierowałem na dalsze badania. Dla siebie

nie znalazłem rozwiązania. Pewnej nocy obudziłem się z ostrym bólem w okolicy biodra.

Musiałem poddać się operacji kamienia nerkowego. Nie wiedziałem jednak, jak ustrzec się

przed nawrotem choroby. Na szpitalnym łóżku zacząłem rozmyślać o liczącej tysiące lat

medycynie tradycyjnej, która spogląda innymi oczami na świat i człowieka. Zacząłem ją

studiować i wszystko, czego się nauczyłem, sprawdziłem na sobie. Moje życie zmieniło się na

wskroś. Znikły problemy, o których mówiłem. Czuję się zdrowszy niż wówczas, gdy miałem

dwadzieścia lat. Pomogłem też wielu innym ludziom.

Choroba uświadamia człowiekowi, że powinien coś zmienić w swoim życiu. Stan harmonii

ciała i duszy oznacza zdrowie. Utrzymanie zdrowia wydaje się zatem być proste. A jednak

połowę mieszkańców cywilizowanego świata koszą choroby serca i naczyń, trzecią część

złośliwe nowotwory. Pozostałe kilka procent ulega urazom połączonym z infekcjami,

chorobom wrodzonym, marskości wątroby, cukrzycy i dziesiątkom innych chorób. Nieliczni

są ci, którzy umierają ze starości lub popełniają samobójstwa. Jeśli nauczymy się walczyć ze

sklerozą naczyń i nowotworami, to najgorsze będziemy mieli za sobą. Wielu lekarzy sądzi, że

jest to możliwe.

Wiadomo, że nadmiar jedzenia, cukru i tłuszczu w pożywieniu, lenistwo, palenie tytoniu,

substancje chemiczne w powietrzu i jedzeniu oraz stresy zmniejszają nasze szansę na dożycie

w zdrowiu późnych lat. Chcemy żyć, chcemy być zdrowi, ale mało kto skłonny jest coś w

tym celu zrobić. Trywializując, ludzie umierają dlatego, że mają w domu wygodne fotele, z

których nie chce im się wstawać. I na nic tu dobre rady. Źródło problemu tkwi w ludzkiej

psychice. Zmienić ją to poznać prawa przyrody, włączyć się w jej porządek i harmonię. Tylko

w ten sposób człowiek uzyska wystarczająco dużo energii, by poradzić sobie z negatywnymi

skutkami cywilizacji.

Przeczytałem gdzieś takie zdanie: „Jeśli znajdziesz się w płonącym pokoju, to na nic się zda

opisywanie twoich odczuć". A jednak w ten właśnie sposób postępuje znaczna część ludzi.

Ich organizm cierpi na degenerujące choroby somatyczne lub psychiczne, a oni ograniczają

się do referowania lekarzowi swoich odczuć i czekają na receptę. Czasem otrzymają radę, na

przykład taką: „W przypadku sytuacji stresowej skoncentruj się na punkcie znajdującym się

nad twoją głową, rozluźnij pas, weź głęboki oddech, wyobraź sobie, że przez twój mózg

przepływa chłodna, czysta woda". Po czym zaistnieje stresujące wydarzenie i okazuje się, że

rada nie skutkuje. Nie potrafimy się rozluźnić, uwolnić od myśli, skoncentrować na punkcie

znajdującym się nad naszą głową. Nie jesteśmy przygotowani i wystarczająco silni. Sposób,

w jaki żyjemy, niszczy nas, powoduje pogorszenie kondycji fizycznej, utratę zaufania do

siebie, zwiotczenie organów wewnętrznych, labilność aparatu krążenia, przewrażliwienie

mózgu. To wszystko - podobnie jak powoli działająca trucizna — pewnego dnia osłabi

organizm do tego stopnia, że ulegniemy chorobie. Wiadomo, że organizm pozbawiony

odpowiedniej ilości substancji mineralnych, witamin i błonnika szybko upodobni się do

grzęzawiska, na którym nie da się budować. Biała mąka, cukier, sól, szklarniowe warzywa,

których błony komórkowe składają się z azotanów i wody, mięso zawierające więcej wody,

chemikaliów i hormonów niż wysokowartościowego białka i substancji mineralnych

stopniowo doprowadzają do takiego osłabienia organizmu, że stres staje się dla niego

brzemieniem nie do zniesienia. (Trzydniowy silny stres potrafi wywołać u pozornie zdrowego

człowieka owrzodzenie żołądka).

Zmierzenie się w samym sobie z nieprzyjacielem wymaga silnej woli. Wymaga poświęcenia i

energii. Gdyby ktoś odrzucił radio, samochód czy kuchnię gazową, zostałby uznany za

niedorzecznego dziwaka, my zaś odrzucamy tysiącletnie doświadczenia ludzkości dotyczące

własnego organizmu. Spróbujmy spojrzeć na tajemnicę ludzkiego życia z punktu widzenia

wschodniej nauki o zdrowiu oraz w ogóle tradycyjnych doświadczeń medycyny ludowej.

Otwórzmy nasze myślenie na wszystko, co służy dobru i powstało na tej Ziemi.

Wiemy, że problemy psychiczne mogą spowodować problemy cielesne. I odwrotnie, choroby

ciała wpływają na myśli każdego chorego. Tłumione napięcie i agresja mają swój udział w

powstawaniu nadciśnienia, zaś silne uczucie strachu może spowodować zawał serca. Nasz

organizm stanowi całość i wszystkie jego funkcje są wzajemnie powiązane. Jesteśmy także

powiązani ze wszystkim, co nas otacza. Pitagorejczycy twierdzili, że z chaosu i nieładu

rozwinął się regularny porządek i harmonia, czyli kosmos. Rządzą w nim stałe reguły, którym

podporządkowany jest każdy element owego kosmosu, organizmu człowieka nie wyłączając.

W tym miejscu chciałbym przytoczyć jeszcze jedną myśl filozofa i artysty. Bernarda Shawa:

„Nauczyliśmy się jak ptaki fruwać w powietrzu, pływać jak ryby. Pozostaje tylko jedno,

nauczyć się żyć na Ziemi jak ludzie".

Przenikamy do jądra komórki, potrafimy preparować tkanki, zręcznie wyjmujemy zużyte

organy i zastępujemy je zdrowymi. Znamy tysiące chorób i leków, jednak nie znamy samej

istoty zdrowia. Paniczny strach przed śmiertelnymi epidemiami należy do przeszłości.

Nadszedł nowy czas, nowe choroby. Ludzkość jest dziesiątkowana przez stwardnienie

naczyń, tkanki są dewastowane przez nowotwory, stawy zużywają się przedwcześnie, chociaż

powinny jeszcze służyć przez wiele lat. Stresy, chemiczne substancje rakotwórcze,

nieograniczona wiara w wiedzę medyczną i niski stopień osobistej odpowiedzialności,

oderwanie człowieka od naturalnego środowiska, to wszystko w naszych rękach jest jak

materiał wybuchowy. Operujemy pojęciem „udowodniono naukowo". Ile z tych naukowych

dowodów przestaje obowiązywać po kilku dekadach? Jak bardzo zmieniły się poglądy na

żywienie niemowląt, wychowanie dzieci czy kwestię porodu? Przed laty na podstawie badań

naukowych ustalono, że człowiek po zawale nie powinien nawet się poruszyć, dzisiaj panuje

całkiem inny pogląd. Sądzę, że każde z tych pytań i odpowiedzi powinniśmy przesiewać

przez sito czasu, które najlepiej oddzieli ziarno od plew. A geniusz medycyny, Hipokrates,

napisał: „Lekarz musi znać nauki swoich poprzedników, o ile nie chce oszukiwać siebie i

innych".

Człowieka w szczególny sposób wyróżnia jedna cecha — niemal wszystko potrafi obrócić na

pożytek lub na zgubę. Nie inaczej dzieje się z medycyną: z jednej strony ratuje życie, z

drugiej dokonuje spustoszeń w osobistej odpowiedzialności, intuicji i instynkcie samoza-

chowawczym.

Jeśli na jednym biegunie umieścimy racjonalną, choć ograniczoną wiedzę analityczną

nowoczesnej cywilizacji, nasz słuch i wzrok przedłużone dzięki całemu arsenałowi lekarskich

narzędzi, to na drugim znajdzie się subtelna filozofia i medycyna Orientu. Spróbujmy przejąć

z tej kultury to, co dobre, tak samo jak kiedyś przyjęliśmy papier, jedwab czy kompas.

Orientalny medyk opierał się na sieci bardzo delikatnych zjawisk, które dotyczyły zarówno

człowieka, jak i przyrody. Jeśli dzisiaj interesujemy się pojemnością płuc, to jogin posługiwał

się pojęciem niematerialnej, ale wszechobecnej prany. Podczas gdy my masujemy całe

płaszczyzny ciała, to Chińczyk uciskał punkty na ludzkiej skórze jak przyciski tablicy

rozdzielczej. Kiedy nasi przodkowie stawiali bańki, to lekarze Wschodu wkłuwali w ciało

cieniutkie igiełki, regulując przepływ energii, by zlikwidować stan nierównowagi. Jest godne

podziwu, jak swoje umiejętności potrafili rozwinąć bez instrumentów i przyrządów

pomiarowych. Tylko dzięki bystrej obserwacji, intuicji i mózgowi, co świadczy o

nieskończonych możliwościach tego organu.

Funkcje organizmu ludzkiego traktowano jako część kosmicznej filozofii. Takie same prawa

ustalano dla ruchu ciał kosmicznych i dla ruchu energii w organizmie. Energia, która spaja

kosmos, a jednocześnie umożliwia jego rozprzestrzenienie się, istnieje również w nas. W

Indiach nazywano ją prana w Chinach chi, w Japonii ki. Tą siłą życiową człowiek może

posługiwać się za pomocą myśli, ruchu, masażu, oddechu, pożywienia, igieł, nagrzewania,

leków i lewatywy. Energia życiowa, jak każda, ma swój biegun dodatni i ujemny. Bieguny,

które warunkują stan równowagi, w Chinach nazywane są jang (zasada męska) i jin (zasada

żeńska), a w Indiach purusha (męska energia zapładniająca) i prakriti (żeńska energia

twórcza). Choroby pojmowane są jako zaburzenia w dystrybucji tej energii, natomiast

równowaga między zasadami zapewnia stabilność wszystkiego, co znajduje się w kosmosie.

Takie myślenie umożliwiało ludziom Wschodu przybliżenie się do ideału każdej medycyny,

jakim jest prewencja. Cały system diagnozowania sprowadzili do problemu regulacji

organizmu. Obserwowali zaburzenia równowagi sił i energii życiowej, które prowadziły do

choroby. Starali się interweniować zanim choroba się objawiła. Była to wspaniała myśl, do

której powoli i my dochodzimy, choć z innej nieco strony. Widzimy chociażby, że podczas

dłużej trwającego rozstroju psychicznego, stresu, obniża się odporność organizmu i łatwo go

opanowują zarówno infekcje, jak i nowotwory. Może uda się nam posiąść umiejętność

likwidowania choroby na poziomie biofizykalnym, a nie dopiero na poziomie biochemicznym

czy patomorfologicznym.

Lekarze Wschodu nauczyli się wykrywać zaburzenia, badając puls, obserwując zachowanie,

wyraz twarzy, zmiany fizjonomii czy uczuć. Na tym poziomie człowiek miał szansę

własnymi siłami zmienić niekorzystny stan organizmu. Albert Einstein uświadomił ludziom

Zachodu, że masa to energia. Mędrcy Orientu już przed tysiącami lat obserwowali zmiany

energii wiedząc, że sygnalizują one zmiany masy. My nie potrafiliśmy wykorzystać ich

dorobku. Organizm jest dostosowany do pewnego poziomu bodźców, jakimi są dźwięki,

zapachy, światło, pole elektromagnetyczne i inne formy energii. We współczesnym

środowisku ich natężenie wzrasta. Organizm posiada dużą tolerancję, ale przecież ona się

wyczerpuje. Dlatego też jednym z ważnych środków zapobiegania chorobom jest kontrola

działających bodźców.

Pilnym zadaniem jest wypracowanie systemu, który umożliwi nam zachowanie zdrowia w

znacznej mierze dzięki temu, że pomożemy sami sobie. Stan zdrowia współczesnych

społeczeństw nie napawa optymizmem. Coraz więcej osób cierpi z powodu chorób stawów,

kręgosłupa, serca i układu krążenia, nowotworów, alergii czy też AIDS. Jest to dowód

malejącej odporności człowieka. Zafascynowani osiągnięciami w dziedzinie transplantacji,

genetyki, biotechnologii tracimy z pola widzenia problemy profilaktyki chorób psychicznych,

chorób serca i układu krążenia czy nowotworów. Zapobieganie zawsze bardziej angażuje

pacjenta niż lekarza. A ludzie woleliby na odwrót. W tej książce będziemy mówić przede

wszystkim o profilaktyce, o odżywianiu, które jest pierwszą ludzką potrzebą i elementem

życia silnie wpływającym na stan zdrowia, o potrzebie kontroli naturalnych bodźców, które

oddziałują na nasz zegar biologiczny. Człowiek z pewnością nie musi czekać na cios zadany

mu przez los.

Zarysowane tematy będziemy omawiać z punktu widzenia systemu terapii refleksowej —

celowego wpływania na organizm bodźcami sztucznymi lub naturalnymi. Do tej pory nie jest

dobrze opracowana diagnostyka refleksowa i przede wszystkim profilaktyka refleksowa. Z

pewnością rozwój elektroniki przyniesie na tym polu nieoczekiwane wyniki. Zmiany

energetyczne muszą z zasady wyprzedzać zmiany organiczne. Jeśli wychwycimy te

odchylenia już na pierwotnym poziomie energetycznym, to osiągniemy najdoskonalszą

profilaktykę. Z pewnością niełatwo nam zrozumieć, że angina i schizofrenia mogą mieć

wspólny mianownik. Jest nim pierwotny przejaw życia, czyli ruch cząsteczek lub przepływ

energii. Tak daleko jednak sięgało subtelne myślenie ludzi żyjących przed tysiącami lat.

Lekarz Orientu indywidualnie oceniał każdego człowieka (zindywidualizowane były

zalecenia dotyczące pożywienia, ćwiczeń i punktów, które należało masować). Rozpoznawał,

kiedy trzeba czekać, aż narządy podlegające zaburzeniom dojdą do normy. Lekarze Wschodu

znali tysiące znaków, na podstawie których można określić konstytucję człowieka i aktualny

stan organizmu. Swoją diagnozę stawiali na podstawie niezmierzonej liczby informacji, od

rodzaju zmarszczek po sposób chodzenia czy postępowania z drugim człowiekiem. Czas

byśmy i my zrozumieli, że dużo można się dowiedzieć o niedomagającym organizmie bez

pomocy skomplikowanych przyrządów. Odrzućmy więc skostniałe myślenie i starajmy się

zrozumieć świat pełen zagadek. Każdy promień poznania może nam pomóc.

Naszym obowiązkiem jest żyć pełnią życia do końca przeznaczonych nam dni, zachować

sprawność, by nie obciążać innych swoją niedołężnością, a przeciwnie, pomagać słabym i

czynić to z radością.

Josef Jonáš - Tajemnice energii życia (1)(1).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: