Paige Laurie - Dom dla dwojga.pdf - Paige Laurie - teaw123

Laurie Paige

Dom dla dwojga

Tytuł oryginału: A Place To Call Home

Rozdział 1

Zia Peters nie wierzyła własnym uszom. Głos, który ją powitał, kiedy

zmęczona wysiadała z auta przed hotelem Residential w Vernal w stanie

Utah, mógł należeć tylko do...

- Jeremy - ni to stwierdziła, ni to powitała go chłodno, jakby nie

bardzo pamiętała, kim jest. Jednocześnie torebka i kluczyki wypadły jej z

rak.

Znała go, oczywiście. Należał do jej przyszywanej rodziny.

Czternaście lat temu Jeff Aquilon, stryj Jeremy'ego, wziął go na

wychowanie wraz z dwójką jego kuzynów. Sprawą powstałej tym sposobem

rodziny zastępczej zajmowała się matka Zii, Caileen, wówczas i dzisiaj

kurator sądowy dla nieletnich. W efekcie pani kurator poślubiła Jeffa

Aquilona i było to najlepsze, co mogło się tym dwojgu w życiu przydarzyć.

O ile matka z łatwością wtopiła się w swoją nową rodzinę, o tyle

dziewiętnastoletnia Zia nie czuła się częścią tej ani żadnej innej rodziny. Tak

było od chwili rozstania jej rodziców. Zia miała cztery lata, kiedy ojciec

wyprowadził się z domu.

- Co ty tutaj robisz, Jeremy? - spytała, siląc się na uśmiech. W jej głosie

słychać było zdziwienie i inne emocje, w których sama nie mogła się

połapać. Podniosła torebkę i wrzuciła kluczyki do środka.

- Może czekam na ciebie? - zażartował, a jego aksamitny baryton

przyprawił ją o dreszcz.

Nie zdawał sobie sprawy, że właśnie trafił w jej czuły punkt. Nikt na

nią nie czekał, ani tutaj, ani nigdzie indziej. Taka była prawda.

Ale Zia nie użalała się nad sobą. Starała się zachować uprzejmy wyraz

twarzy, zdając sobie przy tym doskonale sprawę z tego, jak bardzo uroda

Jeremy'ego działa na jej zmysły.

Jego czarne włosy połyskiwały w słońcu, gdy schodził po schodach

wiodących do głównego wejścia hotelu. Czerwcowy wiatr igrał z

kosmykiem, który, jak zawsze, opadał mu na czoło. Jeremy odgarnął

niesforne pasemko włosów. Wydawały się jedwabiste i delikatne, tworzyły

zaskakujące zestawienie z męską, muskularną sylwetką wysokiego

mężczyzny. Powiew wiatru przyniósł zapach żelu pod prysznic i płynu do

golenia, jakby wyszedł prosto z łazienki.

Zia cofnęła się, zaszokowana nagłym pragnieniem - jeszcze chwila i

sprawdziłaby gładkość jego skóry.

Jeremy był starannie ogolony, co uwydatniało mocny, zdecydowany

zarys jego szczęki. Miał twarz śniadą od pracy na słońcu i ciemne oczy. Biła

od niego męskość, nad którą panował, spokojna pewność siebie, pod którą

wyczuwało się niewypowiedziane słowa, niezgłębione emocje. Fascynował

wszystkich przyjaciół Zii, rzadko jednak zdarzało się, by podczas studiów

oboje jednocześnie przyjeżdżali ze swoich uczelni do domu Aquilonów.

Obecnie pracował dla stanu Utah jako inżynier nadzorując budowy

dróg i mostów. Ze stoickim spokojem rozwiązywał wszelkie problemy

życiowe i zawodowe. Sam, będąc prawie dzieckiem, ruszył na ratunek

swoim kuzynom. Pomógł też Zii przebrnąć przez doświadczenie, o których

wolałaby zapomnieć. Nigdy potem nie wracali do dramatycznych zdarzeń,

które na krótko ich połączyły.

Zia poczuła ukłucie żalu, smutku, wstydu. Ogarnęły ją także inne

uczucia, których nie umiała nazwać.

Nie czas na rozmyślanie o uczuciach. Otworzyła bagażnik.

- Widzę, że jesteś lepszą wróżką ode mnie - zażartowała, próbując

dostosować się do jego lekkiego tonu. - Ja nie miałam pojęcia, o której

dojadę przez te wszystkie roboty drogowe...

Rozłożył ręce.

- Jest lato. Musimy wykorzystać ten czas do maksimum. Sięgnął po

największą torbę, podnosząc ją lekko, jakby

ważyła tyle, co kuferek z przyborami toaletowymi, który Zia wyjęła

przed chwilą. Uprzedził ją i porwał również drugą torbę. Ich ręce się

zetknęły.

- A tak poważnie, skąd wiedziałeś, że przyjeżdżam dzisiaj? - nalegała.

- Tak poważnie - odparł z rozbawieniem - to twoja mama zadzwoniła

do mnie, kiedy wychodziłem z biura. Mówiła, że dzwoniła do ciebie na

komórkę, i że tkwisz w korku pięćdziesiąt kilometrów od Vernal. Bała się,

że nie zdążysz dojechać przed zmrokiem. Uspokoiłem ją, że to nie potrwa

dłużej niż kwadrans. Obiecałem jej, że dopilnuję, byś dojechała szczęśliwie i

na czas.

Na chwilę zapatrzył się w ostatnie promienie zachodzącego słońca.

- Cóż, jestem cała i zdrowa - odparła Zia energicznie, próbując nie

okazywać rozdrażnienia, jakie zawsze budziła w niej nadopiekuńczość

matki. - Myślałam, że pracujesz na moście w okolicy kanionu Desolation -

dodała po chwili wahania.

Wiedziała, że kupił gdzieś w okolicy chatę, którą w wolnych chwilach

remontował. Na co dzień mieszkał w Residential albo w barakach na

budowie.

Tymczasem Zia przyjechała do Vernal objąć posadę inspektora

szkolnego odpowiedzialnego za realizację programu w placówkach

oświatowych na terenie całego hrabstwa. Wiedziała, że obowiązki

Paige Laurie - Dom dla dwojga.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: