2010_5.pdf

Z małej iskry duży ogień

Andrzej Poręba

Informacje o dramatycznych

wydarzeniach w jednym z kra-

kowskich gimnazjów obiegły całą

Polskę. Trzynastolatka porżnęła

nożem kuchennym szyję i twarz

swojej koleżanki z klasy. To był

finał sporu i kłótni między dziew-

czynami. Jak się później okaza-

ło napastniczka była członkiem

pewnej młodzieżowej subkultu-

ry i wyróżniała się z grona swo-

ich rówieśników zachowaniem

i wyglądem. To było też powodem

zadrażnień w relacjach ze śro-

dowiskiem szkolnym. Co powo-

duje, że tak często młodzi ludzie

szukają swego miejsca w takich

grupach, na ulicy, w środowi-

sku przestępczym, czy w sektach?

Moim i nie tylko moim zdaniem,

brakuje autorytetów na których

mogliby się młodzi ludzie wzoro-

wać. Rodziny, kościoły nie stają

na wysokości zadania, aby zapew-

nić dzieciom i młodzieży prawi-

dłowy duchowy i emocjonalny

rozwój. Raz po raz wybuchają-

ce skandale w kościołach burzą

autorytet ich duchowych prze-

wodników. Rodzice zajęci ka-

rierą, robieniem pieniędzy mają

coraz mniej czasu dla swoich

dzieci, a te autorytetu szukają

wśród rówieśników, którzy po-

trafią szybko, często w sposób

niezgodny z prawem zarobić pie-

niądze, albo po prostu stosują wo-

bec innych przemoc. Obniża się

też wiek, w którym młodzi lu-

dzie sięgają po alkohol, narkotyki

czy przechodzą inicjację seksu-

alną. Brak właściwej atmosfery

w domach i właściwego wzor-

ca rodziców wypychają młodzież

na ulicę. A tam zaczyna się kolej-

ny etap edukacji, który prowadzi

bezpośrednio do konf liktu z pra-

wem. Poprawczaki i więzienia

niestety niewiele osób zresocjali-

zowały. Większość tam osadzo-

nych podnosi swoje przestępcze

kwalifikacje. A przecież ci ludzie

mają być w przyszłości także ro-

dzicami i wzorami dla swoich

dzieci. Zamknięte koło! Również

życie i zachowanie niektórych po-

lityków budzi kontrowersje. Język

agresji i nienawiści nie jest do-

brym wzorem dla nikogo a tym

bardziej dla najmłodszych. Bardzo

źle kończą się spory i konf likty

w wielu małżeństwach, rodzi-

nach, czy większych społeczno-

ściach. Kto byłby w stanie prze-

widzieć, iż krzyż przed pałacem

prezydenckim stanie się przyczy-

ną zgorszenia i narodowej kłótni.

Zaczyna się nierzadko od drob-

nych rzeczy a kończy oskarże-

niami, krzykiem, wyzwiskami,

pobiciem itp. Mężczyzna w Jack-

son, USA, zabił pięć osób, w tym

swoją żonę i pasierbicę z powodu

źle przyrządzonej jajecznicy . Na

każdym miejscu, w pracy, na uli-

cy, w szkole, w domach, a nawet

czasami i w kościołach wybucha-

ją konf likty, które dzielą i ranią

ludzi. Powodują, że Boże oblicze

jest zasmucone, ponieważ czło-

wiek łamie święte przykazania.

Oby nigdy nie wybuchały awan-

tury, ale jeśli nawet się to zdarzy

niech, chociaż jedna ze stron za-

chowa biblijną postawę. Tylko to

może wygasić ogień gniewu i nie-

nawiści. Bóg nadał człowiekowi

przykazania i zalecenia zapew-

niające godne życie i pokojowe

egzystowanie małżeństw, rodzin

i zborów. Wydaje się, że tak

niewiele trzeba, tylko okazać po-

słuszeństwo Bożemu Słowu.

Błogosławcie tych, którzy was

prześladują, błogosławcie, a nie

przeklinajcie (Rzym. 12,14). Wy-

przedzajcie się wzajemnie w oka-

zywaniu szacunku (Rzym. 12,10b).

Jeśli można, O ile to od was za-

leży ze wszystkimi ludźmi pokój

miejcie. … Nie daj się zwycię-

żyć złu, ale zło dobrem zwycię-

żaj (Rzym. 12:18,21). A ponad to

wszystko przyobleczcie się w mi-

łość, która jest spójnią doskonało-

ści (Kol. 3,14). Niestety człowiek

często przyjmuje postawę nie-

zgodną z Bożą wolą.

Polecam uważne przeczyta-

nie artykułu pt.: „Co zrobić z tym

krzyżem?”

DPŻ

droga Prawda Życie

dwumiesięcznik chrześcijański

ISSN 1899–8143, nakład 500 egz.

Spis treści

Z małej iskry duży ogień................................................................................... 3

Dziękuję ............................................................................................................... 4

Życie z Bogiem w Afryce .................................................................................. 5

Co zrobić z tym krzyżem?................................................................................. 8

Dary Ducha Świętego ...................................................................................... 10

Gdzie jesteśmy?................................................................................................. 13

Inwazja Halloween ........................................................................................... 15

Historia Związku Stanowczych Chrześcijan ............................................... 15

Słowo Boże......................................................................................................... 20

Krzyż .................................................................................................................. 25

Materiał Bożej budowy.................................................................................... 26

Świadectwo nawrócenia .................................................................................. 28

Jeszcze tylko mała chwila ............................................................................... 29

Wydanie drugie poprawione .......................................................................... 30

Odwaga ufności ................................................................................................ 31

Nie mamy króla, tylko cesarza....................................................................... 32

Spoza granic naszego kraju............................................................................. 34

Autorzy pieśni ze „Śpiewnika Pielgrzyma” ................................................................ 38

Dział młodzieżow y

I Zjazd Studentów i Młodzieży Pracującej ...................................... 21

IV Obóz Młodzieżowy w Świebodzinie .......................................... 22

IX Chrześcijański Obóz dla Gimnazjalistów ................................. 23

Świadectwo Justyny ............................................................................ 24

Rada Redakcyjna:

Roman Jawdyk (roman.jawdyk@interia.pl)

Andrzej Poręba (pandre@poczta.onet.pl) ,

Andrzej Nazimek (zimeryt@interia.pl) ,

RedaktoR nacZelny:

Andrzej Poręba

RedaktoR WydanIa:

Jan Stypuła (jan.stypula@chwz.com.pl)

WydaWca:

Chrześcijańska Wspólnota

Zielonoświątkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

adReS RedakcjI:

ul. Czechowa 1,

41–807 Zabrze;

PRojekt okładkI:

Robert Bartlewski (robert@bartlewski.pl)

Skład:

Andrzej Gocyła (aango@konto.pl)

komPuteRoPISanIe:

Mirosława Poręba, Daniel Flis

Redakcja tekStu:

Joanna Domieniuk ,

Andrzej Poręba,

Jeremiasz Zerbe

ZdjęcIe na okładce:

Magdalena Zbolały

– Wschodnia Uganda 2009 r.

cena PRenumeRaty:

Prenumerata roczna wynosi 30,00 zł,

cena jednego egzemplarza 5,00 zł.

PocZta e–maIl:

dpz@chwz.com.pl

InteRnetoWe aRchIWum:

Tadeusz Moś (tadeuszm@autograf.pl)

Archiwum: http://dpz.chwz.com.pl

Materiałów nie zamówionych redakcja nie zwraca.

Zastrzegamy sobie prawo do skracania i adiustacji

tekstów, oraz do zmiany tytułów. Kopiowanie i po-

wielanie dozwolone pod warunkiem druku tekstu

w całości z podaniem tytułu oraz numeru pisma.

Z życia wspólnoty

Chrzest w Gdańsku............................................................................. 35

Chrzest w Zabrzu ................................................................................ 36

Świebodzin 2010 ................................................................................. 37

dziękuję

Tomasz Biernacki

Dziękuję Ci Boże za Twojego Syna,

Że dzięki Niemu minęła serca mego zima!

Teraz w mym sercu wiosna znów panuje

A Jezus, Twój Syn, samodzielnie w nim króluje!

I za rodziców dziękuję, wspaniałych i wierzących,

Tak samo, jak Ty, mego dobra pragnących.

Dziękuję Ci też za brak prześladowań w mym kraju,

Bo dzięki temu w spokoju dążę do Twojego raju!

WIeRZymy W:

1. Jedynego Wszechmogącego Boga: Ojca, Syna

i Ducha Świętego.

2. Pismo Święte jako Słowo Boże, natchnio-

ne przez Ducha Świętego, jako najwyższy

autorytet w sprawach: prawdy, wiary i życia

chrześcijańskiego.

3. Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, który przy-

szedł w ciele na ten świat rodząc się z Marii

Panny, jako jedynego Pośrednika i Orędownika,

zbawiającego grzeszników dzięki swej męczeń-

skiej śmierci i zmartwychwstaniu.

4. Zbawienie z łaski przez wiarę jako daru Bożej

miłości. Wiara w Jezusa Chrystusa jest całko-

witym zaufaniem Bogu i potwierdzona zostaje

dobrymi uczynkami wypływającymi z tej wiary.

Taka wiara jest czynna w miłości.

5. Nowonarodzenie z wody i Ducha, jako bez-

względnego warunku wejścia do Królestwa

Bożego.

6. Chrzest Duchem Świętym, w Jego prowadzenie

i dary (charyzmaty)

7. Konieczność przyjęcia chrztu wodnego przez

zanurzenie, Wieczerzy Pańskiej pod postacią

chleba i wina wraz z umywaniem nóg.

8. Kościół jako ciało Jezusa Chrystusa, którego

głową i budowniczym jest Jezus Chrystus.

9. Powszechne zmartwychwstanie wszystkich

ludzi i sąd Boży oraz życie wieczne zbawionych

i wieczne potępienie niezbawionych.

do nabycia archiwalne numery dPŻ!

Szanowni Czytelnicy uprzejmie informujemy, iż są również do

nabycia niektóre archiwalne numery naszego czasopisma DPŻ.

Szczegółowych informacji o poszczególnych numerach pisma oraz

sposobie ich nabycia można uzyskać pod adresem internetowym

pandre@poczta.onet.pl lub telefonicznie 32 272 45 87. Można rów-

nież otrzymać bliższe informacje drogą tradycyjną pisząc na ad-

res redakcji. Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy.

Redakcja

Życie z Bogiem w afryce

- świadectwo Paula Busobozi

Relacjonuje – Honorata Wąsowska

W połowie czerwca (tego roku),

wraz z mężem pojechaliśmy na

lotnisko do Berlina, aby odebrać

naszego gościa z Ugandy – pa-

stora Paula Busobozi, który go-

ścił w Polsce do końca lipca. Mia-

łam okazję poznać go osobiście

w czasie mojego pierwszego poby-

tu w Ugandzie w 2007 roku. Spę-

dziłam tam wtedy ponad siedem

miesięcy służąc Bogu i ludziom

w ugandyjskiej organizacji „Brin-

ging Hope To The Family”. Nie-

stety pod koniec mojego pobytu

zachorowałam na malarię i mój

stan był bardzo ciężki. Zadzwo-

niono wtedy po pastora Paula,

aby przyjechał się o mnie pomo-

dlić. Modlił się z wiarą i zaan-

gażowaniem, a ja na drugi dzień

ozdrowiałam i wstałam z łóżka.

Niejeden raz słyszałam o cudach

uzdrowienia, które działy się nie

tylko na Górze Modlitwy (Ka-

sozi Prayer Mountain) ale także

wszędzie tam, gdzie głosił Ewan-

gelię.

(lata 70-te XX w.), nie poddał się

presji, ale nadał głosił Ewan-

gelię i chrzcił ludzi. Był aresz-

towany wiele razy. Raz posta-

nowiono już wykonać na nim

egzekucję, ale Pan go ocalił. Żoł-

nierze dyktatora, niejednokrot-

nie przychodzili do ich domu

i kradli wszystko, co mieli ci

wierzący. Wobec tego owi chrze-

ścijanie, żyli w ogromnej nędzy.

Taka sytuacja sprawiła, że Paul

już, jako młody chłopak niena-

widził chrześcijaństwa. Mówił

sobie: „gdyby mój ojciec nie był

pastorem, moglibyśmy żyć w nor-

malnych warunkach, a nie w bie-

dzie i ciągłym zagrożeniu życia”.

Kiedy był zbuntowanym na-

stolatkiem usłyszał kilkakrot-

nie wyraźny Boży głos pytający

go: „Paul, czy jesteś zbawiony?”

W końcu poddał się Bogu, ale po-

wiedział Mu, że „…może będzie

chrześcijaninem, ale na pewno nie

będzie pastorem. Nie będzie cho-

dził wszędzie z tą Biblią i głosił

kazań”.

Jednak było nad nim to kon-

kretne Boże powołanie i wielo-

krotnie nawet prorokowano, że

będzie międzynarodowym usłu-

gującym. Paul jednak zamykał

na to wszystko uszy i mówił

sobie: „nie, ja będę lekarzem, albo

inżynierem, na pewno nie będę

pastorem” i coraz bardziej zatwar-

dzał swe serce do momentu, aż

niespodziewanie umarł.

Przejście przez śmierć

Pewnego dnia, kiedy wrócił

na ferie ze szkoły do swego ro-

dzinnego domu, postanowił pójść

obejrzeć pasące się na polu kro-

wy. Kiedy szedł przez łąkę, nagle

ukąsiła go kobra. Gdy to się sta-

ło, był w stanie powiedzieć tylko

jedno zdanie: „nie zabijesz mnie

diable”. Jad kobry, bardzo szyb-

ko rozprzestrzeniał się po jego

organizmie. Już po kilkunastu

minutach od ukąszenia, Paul

oślepł i nie mógł chodzić. Jego ro-

dzice mieszkają w odległej wsi.

Nikt z mieszkańców nie miał ani

samochodu, ani nawet motoru.

Jego rodzice transportowali go

więc do szpitala na rowerze, po-

tem znalazł się ktoś z motorem.

Dużo później, już na głównej dro-

dze znaleźli samochód.

Tak więc dotarli, do szpita-

la dopiero po sześciu godzinach

od zdarzenia. Lekarze powiedzie-

li rodzinie, że jest już za późno

i postanowili Paulowi podłączyć

jedynie kroplówkę z lekiem prze-

ciwbólowym, gdyż ogromnie cier-

piał. Wkrótce potem Paul zmarł.

Już wtedy zgromadziło się

w szpitalu wielu znajomych ro-

dziny pastora Ananiasza, a nawet

ogłoszono w lokalnym radio, że

syn znanego pastora zmarł. W cią-

gu kilku godzin do szpitala przy-

było wielu braci pastorów i innych

wierzących. Wszyscy razem byli

zgodni aby modlić się o wskrze-

Represje i prześladowa-

nia ugandyjczyków

Zaczynając jednak od począt-

ku świadectwo pastora Paula,

muszę koniecznie wspomnieć

o jego domu rodzinnym. Jego oj-

ciec, pastor Ananiasz, jest bardzo

znanym usługującym w ich oko-

licy, gdyż założył ponad sto

zborów. W czasach reżimu pre-

zydenta Ugandy – Idi Amina

szenie Paula. Ci, którzy proroko-

wali nad nim kiedyś, mówili do

Boga: „on nie może umrzeć, prze-

cież Ty Panie nie kłamiesz, a my

wyraźnie słyszeliśmy, że on ma

być pastorem i międzynarodo-

wym usługującym, my go nie od-

damy śmierci”. Od tej chwili,

modlili się wytrwale przez dzie-

więć godzin, a w dziesiątej go-

dzinie młodemu Paulowi wrócił

mu oddech! Ocknąwszy się, wy-

znał: „Panie będę Ci służył, tak

jak chcesz. Będę pastorem”. Nie

wiedział jak to się dokona. Nadal

nic nie widział na swe oczy i czuł

w każdej części ciała przeszywają-

cy ból.

Gdy w późniejszym czasie za-

pytaliśmy go, czy miał jakieś do-

świadczenie Nieba, gdy nie żył,

powiedział, że nie. Jedynie pamię-

tał powrót do ciała, że poczuł nie-

przyjemne zimno.

W tym czasie, kiedy w szpita-

lu trwała jeszcze usilna modlitwa

o wskrzeszenie Paula, wielu ludzi

zostało uzdrowionych bez nakła-

dania na nich rąk. Moc modli-

twy była tak wielka, że dosięgła

potrzebujących na ich łóżkach.

Potem kilka osób oddało życie Je-

zusowi w tym szpitalu. Chwała

Jezusowi!

Rekonwalescencja Paula trwa-

ła około roku czasu. Chciano mu

nawet amputować nogę. Po tym

śmiertelnym zejściu, wiele orga-

nów wewnętrznych nie funkcjo-

nowało jak należy, ale jednak ze

wszystkiego Pan go stopniowo

uzdrawiał!

dobrze Ci służę, prawda?”. Jed-

nakże Pan zaczął do niego mówić

o wyjeździe ze stolicy i rozpoczę-

ciu czegoś zupełnie nowego.

Otrzymał wizję sieci modlitew-

nej i góry modlitwy. Na tej górze

miałyby się odbywać konferencje,

a także szkoła biblijna, sierociniec

i dom dla starszych usługujących.

Byłoby to też miejsce zanoszenia

stałej, nieustannej modlitwy za

narody.

Pastor Paul po raz kolejny zma-

gał się z posłuszeństwem Panu.

Mówił:, „ale ja nie chcę znów wra-

cać do buszu, zobacz, dobrze mi

tu idzie, zostaw mnie tutaj.” Pan

jednak mówił wytrwale do jego

serca o tym nowym miejscu

służby. Paul poddał się więc Panu

i po otrzymaniu szkolnego dyplo-

mu, wrócił w swoje rodzinne stro-

ny.

Pastor Paul Busobozi z Ugandy

ani razu nie był chory, za co Bogu

jedynie dzięki!

Te trudności i samotność w wi-

zji dotyczącej owego miejsca, spra-

wiły, że po dwóch latach pastor

Paul chciał się poddać i po pro-

stu zrezygnować. Kiedy już podjął

taką decyzję, postanowił ostatni

raz przejść się po szczycie tej góry,

jakby żegnając się z tym miejscem

Wówczas stało się coś niezwykłe-

go. Wtedy na swej drodze zaczął

zbierać …pieniądze, jak grzyby

w lesie… Raz po raz znajdował le-

żące pieniądze, mimo, że nikt na

tę górę nie przychodził, bankno-

ty tam leżały. W czasie schylania

się po nie kilka razy, jego serce

zmiękło i zaczął przepraszać Boga

za swoje narzekanie i zwątpienie

w Jego zaopatrzenie. Po raz kolej-

ny ponowił swoją deklarację: „Pa-

nie zawsze będę Ci służył, w bie-

dzie, czy w dostatku, zawsze będę

Ci służył.” Po tym doświadcze-

niu spędził na górze jeszcze oko-

ło roku, zanim tak naprawdę lu-

dzie zaczęli tam przychodzić, a on

mógł się o nich modlić, głosić im

Ewangelię i dzielić się tą wizją bu-

dowania sieci modlitewnej.

Kiedy tam przybył, podzielił

się tą wizją z rodziną oraz inny-

mi pastorami, którzy mu uwierzy-

li. Razem odszukali tę górę (któ-

rą Pan mu pokazał w wizji) i tam

po modlitwie, gdzie doświadcza-

li chwały Pana, zostawili go i po

prostu odeszli, zapewniając o swo-

im wsparciu.

kształtowanie przez

trudności i przeszkody

Na górze nie było niczego, ani

zadaszenia służącego za miesz-

kanie, ani też wody. Była to po

prostu góra w lesie. W takich wa-

runkach spędził dwa lata na mo-

dlitwie i czytaniu Słowa. Trwał też

w uwielbianiu Boga razem z anio-

łami (którzy mu się ukazywali)

i w poście przerywanym na jedze-

nie zebranych owoców guawy oraz

piciu wody.

Paul czasem schodził do swej

wsi oddalonej 20 km, ale zdarzało

się to jednak rzadko. Chociaż wie-

lu zapewniało go o swym wspar-

ciu, to jednak nikt na tę górę nie

przychodził, aby z nim się mo-

dlić. Poza tym nie miał żadnych

pieniędzy na swe utrzymanie,

nawet na pudełko zapałek aby

rozpalić ognisko i ogrzać się

w chłodne noce, nie mówiąc już

o zbudowaniu jakiegoś zadasze-

nia służącego za mieszkanie.

Mimo tak surowych warunków

Powołanie

i posłuszeństwo Bogu

Po odzyskaniu pełnego zdro-

wia, Paul postanowił pójść do

szkoły biblijnej w stolicy Ugan-

dy, w Kampali. Tam usługiwał

jako ewangelista i nauczyciel Sło-

wa Bożego. W ciągu krótkiego

okresu czasu, założył dwa zbo-

ry oraz liczne grupy modlitewne

w szkołach. Pod koniec studiów

pytał Pana: „gdzie chcesz Pa-

nie, abym Ci służył”? W domyśle

jednak mówił: „Boże chcę zostać

w Kampali, lubię to duże miasto,

zobacz, mam już dwa zbory, chyba

jesteś ze mnie zadowolony, chyba

Służba modlitwy

i niesienie pomocy

potrzebującym.

Teraz stoi tam już murowa-

ny dom pastora Paula oraz drew-

niana wiata, gdzie są organizowa-

ne konferencje i gdzie gromadzą

się ludzie oczekujący na Słowo

i modlitwę. Ludzie są tam uzdra-

wiani z rozmaitych chorób, nawet

z AIDS i z raka, a także niepełno-

sprawni.

Pastor Paul ma już sporą

grupę współpracowników, z któ-

rymi ewangelizują szkoły i oko-

liczne wsie. Od ubiegłego roku

działa tam szkoła biblijna, choć

jest bardzo prowizoryczna.

Od kilku lat pastor Paul orga-

nizuje też akcje pomocy sierotom

i starszym usługującym w ramach

projektu „Comforting Broken Ho-

mes” („Wspieranie Rodzin Do-

tkniętych Tragedią”). Te starsze

wiekiem osoby ma szczególnie

na sercu. Widzi, że ci ludzie,

choć kiedyś tak zaangażowani

w rozszerzanie Królestwa Boże-

go w Ugandzie, to obecnie niektó-

rzy z nich są bezdomni i w złym

stanie zdrowia. Jego marzeniem

jest zbudowanie na górze modli-

twy domu dla starszych pasto-

rów seniorów w połączeniu z sie-

rocińcem aby to doświadczenie

i namaszczenie, które nadal jest

na owych usługujących, było prze-

kazywane młodszemu pokole-

niu. Tu znajduje się adres prostej

strony internetowej pastora Paula

w w w.prayermountain.wordpress.

com

Na tej górze modlitwy, wisi

także polska f laga i Ugandyjczycy

codziennie modlą się tam o nasz

kraj.

Kiedy wróciłam do Polski

w 2008 roku rozpoczęłam z Bożą

pomocą organizować pomoc dla

potrzebujących w Ugandzie. Uda-

ło się nam również organizo-

wać wsparcie działań kilku dla

pastorów, m.in. pastora Paula.

Założyłam stronę internetową

www.uganda.info.pl gdzie można

dowiedzieć się więcej o tych dzia-

łaniach.

jących się w modlitwach. Dla przy-

kładu, rodzina prezydenta Ugandy

jest zbawiona, a sam prezydent nie

podpisze żadnej ustawy, zanim

nie poradzi się wpierw doradza-

jących mu pastorów. Część par-

lamentu to chrześcijanie. Pastor

Paul upominał nas: „nie modli-

cie się o wasz kraj, więc dzieje się,

jak się dzieje, że rządzą wami nie-

wierzący, a wy musicie się poddać

bezbożnym prawom, które ustala-

ją.”

cypliny dzieci, a także dla pomocy

w utrzymaniu ich na drodze Bo-

żej. Wszyscy wiemy, jakie za-

grożenia spotykają współczesną

młodzież, jak wiele mają różno-

rodnych pokus i wyzwań, aby

zachować swoją tożsamość chrze-

ścijańską wśród rówieśników ze

świata. Pastor Paul mówił, że takie

zaangażowanie rodzin we wspól-

ną domową modlitwę sprawiło,

że ich zbory zamiast tracić swoją

młodzież, jak to się czasem dzieje,

zaczęły pozyskiwać młodych ludzi

ze świata.

Po konferencji w Wiśle od-

wiedziliśmy jeszcze wiele zbo-

rów i wspólnot chrześcijańskich,

a główna zachęta pastora Paula

była skierowana w stronę naszego

uświęcenia, modlitwy rodzinnej,

wytrwałej modlitwy, modlitwy

o Polskę, postu i szukania woli

Bożej. By wykonywać dzieła Boże,

a nie swoje, żyjąc w tych osta-

tecznych czasach. Często nawią-

zywał do fragmentu odnoszące-

go się przecież do nas wierzących:

Znam uczynki twoje: masz imię, że

żyjesz, a jesteś umarły. Bądź czuj-

ny i utwierdź, co jeszcze pozostało,

a co bliskie jest śmierci; nie stwier-

dziłem, bowiem, że uczynki twoje

są doskonałe przed moim Bogiem.

Pamiętaj więc, czego się nauczyłeś

i co usłyszałeś, i strzeż tego, i upa-

miętaj się. Jeśli tedy nie będziesz

czujny, przyjdę jak złodziej, a nie

dowiesz się, o której godzinie cię

zaskoczę (Obj. 3, 1-3).

Wierzę, że ten 40-dniowy czas

pobytu pastora Paula Busobozi

w Polsce zostawi trwały ślad w ser-

cach ludzi, a także na naszej ziemi.

Przemierzając drogi samochodem

i pociągiem, często razem modli-

liśmy się o Boże nawiedzenie tej

ziemi i zerwanie zasłon z oczu Po-

laków, by przejrzeli na oczy i aby

zaświeciło im światło Ewangelii.

Byłam zaskoczona, że Ugandyj-

czyk może z takim zaangażowa-

niem modlić się o naród, który nie

jest jego własnym narodem. Pa-

stor Paul wierzył jednak, że sko-

ro Bóg przysłał go na tę ziemię, to

po to także, aby modlił się o lu-

dzi tu mieszkających. Wyjeżdża-

jąc, obiecał, że nadał będzie trwać

w modlitwie o nasz kraj i o nas.

Na początku kwietnia Pan dał

pastorowi Paulowi wizję doty-

czącą Polski. Zobaczył siebie jak

z inną białą osobą trzyma polską

f lagę, ale nagle podchodzą silni

mężczyźni, którzy chcą tę f lagę

rozerwać. Wtedy zastanawiał się

nad tą wizją, ale kiedy otrzymał

ode mnie 10 kwietnia sms-a, do-

tyczącego katastrofy pod Smoleń-

skiem, już wiedział, o co chodzi.

Kiedy był tu w Polsce, mawiał:,

„jeśli Bóg wzbudza ludzi na świe-

cie, aby modlili się o Polskę, to ma

dla was wielkie miłosierdzie, ale

powinno być to dla was znakiem,

że nie znajduje tu, w waszym kraju

wystarczającej liczby tych, którzy

by stanęli w wyłomie i wstawiali

się za wasz naród”.

Paul wspominał też czasy, gdy

był dziesięciolatkiem i kiedy po

raz pierwszy w życiu pościł bez

chleba i wody, modląc się z ro-

dziną i całym zborem o obalenie

komunizmu na obszarze Euro-

py gdzie leży Polska. Teraz cieszył

się, że na własne oczy może zoba-

czyć odpowiedź na ich modlitwy

sprzed dwudziestu lat. Przypomi-

nał jednak, że historia lubi się po-

wtarzać i jeśli nie będziemy wierni

Bogu, to być może znów przyjdą

na nas ciężkie czasy. Zachęcał do

usilnej modlitwy o prezydenta,

rząd polski, parlamentarzystów

abyśmy ciche i spokojne życie wie-

dli we wszelkiej pobożności i uczci-

wości (I Tym. 2,2).

Mówił też o tym, jak ważna jest

modlitwa rodzinna, kiedy cała ro-

dzina codziennie gromadzi się

o stałej porze na wspólną godzin-

ną modlitwę i czytanie Słowa Bo-

żego. Mówił o tym, że taki czas

wspólnej modlitwy jest szczegól-

nie potrzebny dla utrzymania dys-

odwiedziny w Polsce

i zachęta do modlitwy

W tym roku, jeden ze zborów

w Wiśle zorganizował konferen-

cję pt. „Panie uzdrów nasz kraj”,

na której głównym nauczającym

był pastor Paul Busobozi. Miał on

wiele do powiedzenia, gdyż ob-

serwuje się zdecydowaną poprawę

życia w Ugandzie, wymodloną

przez rzesze chrześcijan wstawia-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: