Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.pdf

©Kancelaria Sejmu

s. 1/39

USTAWA

z dnia 27 marca 2003 r.

o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.

Opracowano na pod-

stawie: Dz.U. z 2003

r. Nr 80, poz. 717, z

2004 r. Nr 6, poz. 41,

Nr 141, poz. 1492, z

2005 r. Nr 113, poz.

954, Nr 130, poz.

1087, z 2006 r. Nr 45,

poz. 319, Nr 225, poz.

1635, z 2007 r. Nr

127, poz. 880.

1. Ustawa określa:

1) zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu tery-

torialnego i organy administracji rządowej;

2) zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na okre-

ślone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

-przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

2. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:

1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury;

2) walory architektoniczne i krajobrazowe;

3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony

gruntów rolnych i leśnych;

4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury

współczesnej;

5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także

potrzeby osób niepełnosprawnych;

6) walory ekonomiczne przestrzeni;

7) prawo własności;

8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa;

9) potrzeby interesu publicznego.

Art. 2.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) „ładzie przestrzennym” - należy przez to rozumieć takie ukształtowanie

przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządko-

wanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, spo-

2007-08-01

©Kancelaria Sejmu

s. 2/39

łeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-

estetyczne;

2) „zrównoważonym rozwoju” - należy przez to rozumieć rozwój, o którym

mowa w art. 3 pkt 50 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony

środowiska (Dz.U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74,

poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z

2003 r. Nr 46, poz. 392);

3) „środowisku” - należy przez to rozumieć środowisko, o którym mowa w art.

3 pkt 39 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;

4) „interesie publicznym” - należy przez to rozumieć uogólniony cel dążeń i

działań, uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa

lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzen-

nym;

5) „inwestycji celu publicznego” - należy przez to rozumieć działania o zna-

czeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim

i krajowym), stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z

dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r.

Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800 oraz z

2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz.

1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240,

poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15);

6) „obszarze przestrzeni publicznej” - należy przez to rozumieć obszar o

szczególnym znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy

jakości ich życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów społecznych ze

względu na jego położenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony

w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego

gminy;

7) „obszarze problemowym” - należy przez to rozumieć obszar szczególnego

zjawiska z zakresu gospodarki przestrzennej lub występowania konfliktów

przestrzennych wskazany w planie zagospodarowania przestrzennego wo-

jewództwa lub określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospoda-

rowania przestrzennego gminy;

8) „obszarze wsparcia” - należy przez to rozumieć obszar określony w ustawie

z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz.U.

Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz.

497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002

r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921);

9) „obszarze metropolitalnym” - należy przez to rozumieć obszar wielkiego

miasta oraz powiązanego z nim funkcjonalnie bezpośredniego otoczenia,

ustalony w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju;

10) „dobrach kultury współczesnej” - należy przez to rozumieć niebędące zabyt-

kami dobra kultury, takie jak pomniki, miejsca pamięci, budynki, ich wnę-

trza i detale, zespoły budynków, założenia urbanistyczne i krajobrazowe,

będące uznanym dorobkiem współcześnie żyjących pokoleń, jeżeli cechuje

je wysoka wartość artystyczna lub historyczna;

11) „terenie zamkniętym” - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym

mowa w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i

2007-08-01

©Kancelaria Sejmu

s. 3/39

kartograficzne (Dz.U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 120, poz. 1268 oraz

z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363);

12) „działce budowlanej” - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową

lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi

publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej speł-

niają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych

przepisów i aktów prawa miejscowego;

13) „uzbrojeniu terenu” - należy przez to rozumieć urządzenia, o których mowa

w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nierucho-

mościami;

14) „dostępie do drogi publicznej” - należy przez to rozumieć bezpośredni do-

stęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez usta-

nowienie odpowiedniej służebności drogowej;

15) „standardach” - należy przez to rozumieć zbiory i zakresy wymagań doty-

czących opracowań i dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania

w nich parametrów dotyczących zagospodarowania przestrzennego;

16) „parametrach i wskaźnikach urbanistycznych” - należy przez to rozumieć

parametry i wskaźniki ustanawiane w dokumentach planistycznych, zgodnie

z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 4, art. 16 ust. 2 i art. 40;

17) „walorach ekonomicznych przestrzeni” - należy przez to rozumieć te cechy

przestrzeni, które można określić w kategoriach ekonomicznych;

18) „wartości nieruchomości” - należy przez to rozumieć wartość rynkową nie-

ruchomości;

19) „powierzchni sprzedaży” - należy przez to rozumieć tę część ogólnodostęp-

nej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-

użytkową, przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się

bezpośrednia sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i

gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się po-

wierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.).

Art. 3.

1. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym

uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzen-

nego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wy-

jątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy

ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

2. Prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów

z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powia-

tu i zagadnień jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu.

3. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym

uchwalanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do

zadań samorządu województwa.

4. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa, wyrażonej w kon-

cepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, należy do zadań Rady Mini-

strów.

2007-08-01

©Kancelaria Sejmu

s. 4/39

Art. 4.

1. Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego

oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu na-

stępuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

1a. W odniesieniu do obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i

wyłącznej strefy ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji

celu publicznego oraz sposób zagospodarowania i warunki zabudowy terenu

określa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach

morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz.U. z 2003 r. Nr

153, poz. 1502, Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41).

2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego okre-

ślenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w

drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokali-

zacji inwestycji celu publicznego;

2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji

ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

3. W odniesieniu do terenów zamkniętych w miejscowym planie zagospodarowania

przestrzennego ustala się tylko granice tych terenów oraz granice ich stref

ochronnych. W strefach ochronnych ustala się ograniczenia w zagospodarowa-

niu i korzystaniu z terenów, w tym zakaz zabudowy.

Art. 5.

Opracowywanie projektów planów zagospodarowania przestrzennego województwa,

studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz

miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest projektowaniem zagospo-

darowania przestrzennego, odpowiednio w skali regionalnej i lokalnej, w rozumieniu

art. 2 ust. 3 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawo-

dowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz.U. z 2001 r. Nr

5, poz. 42 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 221, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052).

Art. 6.

1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz

z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.

2. Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:

1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunka-

mi ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego al-

bo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie na-

rusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich;

2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów nale-

żących do innych osób lub jednostek organizacyjnych.

2007-08-01

s. 5/39

Art. 7.

Rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa

o nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i

kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu

tego studium, wniosków dotyczących miejscowego planu zagospodarowania prze-

strzennego, uwag dotyczących projektu tego planu albo wniosków dotyczących pla-

nu zagospodarowania przestrzennego województwa - nie podlegają zaskarżeniu do

sądu administracyjnego.

Art. 8.

1. Organem doradczym ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki

przestrzennej i mieszkaniowej w sprawach planowania i zagospodarowania

przestrzennego jest Główna Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna.

2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszka-

niowej powołuje i odwołuje przewodniczącego i członków komisji, o której

mowa w ust. 1, oraz ustala, w drodze zarządzenia, regulamin określający organi-

zację i tryb jej działania.

3. Marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z za-

strzeżeniem ust. 4 i 5, odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbani-

styczno-architektoniczną, jako organ doradczy, oraz ustala, w drodze regulami-

nu, jej organizację i tryb działania.

4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może powierzyć gminnej komisji urbani-

styczno-architektonicznej powołanej w innej gminie pełnienie funkcji organu

doradczego, na mocy porozumienia zawartego z odpowiednim wójtem, burmi-

strzem lub prezydentem miasta.

5. Przy starostach powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje urbani-

styczno-architektoniczne jako organy doradcze starostów powiatów oraz, na

podstawie stosownych porozumień, wójtów, burmistrzów gmin albo prezyden-

tów miast wchodzących w skład tych powiatów, które nie powołały gminnych

komisji lub nie powierzyły funkcji pełnienia organu doradczego komisji powo-

łanej w innej gminie, w trybie określonym w ust. 4.

6. Organy doradcze, o których mowa w ust. 1 oraz w ust. 3 i 5, składają się z osób

o wykształceniu i przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i

praktyką planowania przestrzennego, w tym co najmniej w połowie z osób re-

komendowanych przez branżowe stowarzyszenia i samorządy zawodowe.

Rozdział 2

Planowanie przestrzenne w gminie

Art. 9.

1. W celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zago-

spodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu

do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania prze-

strzennego gminy, zwanego dalej „studium”.

2007-08-01

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: