MOTU PROPRIO Summorum Ponti.pdf

MOTU PROPRIO Summorum Pontificum + Indult generalny + MSZA ...

http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=226&doc=160

20. kwietnia A.D. 2009

Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt caeli et terra gloria Tua.

ĺwiħty, ĺwiħty, ĺwiħty jest Pan Zastħpw. Caþa ziemia peþna jest Jego chwaþy. (Iz 6,3)

szukaj

WiadomoĻci

Msza ĺwiħta

Magisterium KoĻcioþa

Encykliki papieskie

Listy apostolskie, adhortacje

MOTU PROPRIO

List do Motu proprio

Adhortacja Posynodalna o

Eucharystii

Ineffabilis Deus

List do kapþanw 1986

Dokumenty Kongregacji

Sobr Watykaıski II

LIST APOSTOLSKI MOTU PROPRIO BENEDYKTA XVI

Benedykt XVI

Motu proprio

SUMMORUM PONTIFICUM

NajwyŇsi Kapþani aŇ po czasy obecne zawsze czuwali, aby KoĻciþ Chrystusowy sprawowaþ przed BoŇym

Majestatem kult w sposb godny, ána czeĻę i chwaþħ Jego imieniaÑ i ána poŇytek caþego KoĻcioþa

ĻwiħtegoÑ.

Od niepamiħtnych czasw obowiĢzywaþa, jak rwnieŇ w przyszþoĻci obowiĢzywaę bħdzie ázasada,

wedþug ktrej kaŇdy KoĻciþ partykularny winien siħ zgadzaę z KoĻcioþem powszechnym nie tylko w

dziedzinie nauki wiary i znakw sakramentalnych, lecz takŇe w odniesieniu do powszechnie przyjħtych

zwyczajw siħgajĢcych apostolskiej i nieprzerwanej tradycji. Zwyczaje te winny byę zachowywane nie

tylko dla unikniħcia bþħdw, lecz takŇe w celu przekazywania nienaruszonej wiary, poniewaŇ zasada

modlitwy KoĻcioþa odpowiada zasadzie jego wiaryÑ [1] (lex orandi legi credendi respondet).

Summorum Pontificum

Rok KoĻcielny

Modlitwy i NaboŇeıstwa

Teksty ýaciıskie

Sanktuaria

Cuda i objawienia

ĺwiħci Paıscy

Czytelnia

Galeria foto

Filmy wideo

Linki

Articles in English

PoĻrd PapieŇy ŇywiĢcych tħ troskħ wyrŇniþ siħ Ļw. Grzegorz Wielki, ktry byþ szczeglnie wraŇliwy na

przekazanie nowym ludom Europy zarwno wiary katolickiej, jak i skarbw kultu i kultury zebranej

przez Rzymian podczas poprzednich stuleci. ZarzĢdziþ, aby ograniczyę i zachowywaę formħ Ļwiħtej

liturgii, Ofiary Mszy Ļw. oraz Oficjum, do formy sprawowanej w Rzymie. ņywo zachħcaþ mnichw i

mniszki, ktrzy pod ReguþĢ Ļw. Benedykta rozsþawiali wszħdzie swoim przykþadem jednoczeĻnie

Ewangeliħ i ten nad wyraz zbawienny sposb Ňycia zawarty w Regule, aby ániczego nie przedkþadaę

ponad sþuŇbħ BoŇĢÑ (RB, 43). W ten sposb liturgia sprawowana wedþug zwyczajw Rzymu oŇywiaþa

nie tylko wiarħ i poboŇnoĻę, lecz rwnieŇ kulturħ licznych narodw. PrawdĢ jest, Ňe liturgia þaciıska

KoĻcioþa w rŇnych formach w ciĢgu wiekw chrzeĻcijaıstwa napħdzaþa Ňycie duchowe niezliczonej

rzeszy Ļwiħtych oraz Ňe dziħki religii umocniþa wiele narodw i oŇywiþa ich poboŇnoĻę.

W ciĢgu wiekw wielu innych Biskupw rzymskich w sposb szczeglny zaangaŇowaþo siħ, aby liturgia

prowadziþa do tego celu jeszcze skuteczniej; poĻrd nich wyrŇniþ siħ Ļw. Pius V, ktry z wielkim

zapaþem duszpasterskim, podĢŇajĢc za ustaleniami Soboru Trydenckiego, odnowiþ kult KoĻcioþa, wydaþ

poprawione ksiħgi liturgiczne, ázreformowane zgodnie z wolĢ OjcwÑ, i przekazaþ je KoĻcioþowi

þaciıskiemu do uŇytku.

Chcħ otrzymywaę ciekawe

wiadomoĻci na e-mail:

Zapisz

Benedykt XVI

PoĻrd ksiĢg liturgicznych Rytu rzymskiego pierwsze miejsce przypada oczywiĻcie Mszaþowi

Rzymskiemu, ktry rozpowszechniþ siħ w Rzymie, a w nastħpnych wiekach przybieraþ stopniowo formy

podobne do tej obowiĢzujĢcej w ciĢgu ostatnich pokoleı.

áTen sam cel przyĻwiecaþ w ciĢgu nastħpnych wiekw Biskupom Rzymu, ktrzy troszczyli siħ o odnowħ

lub dokþadnie ustalali ksztaþt obrzħdw i ksiĢg liturgicznych, a pŅniej, od poczĢtku naszego stulecia,

podejmowali zadanie bardziej generalnej reformyÑ.[2] W ten sposb dziaþali moi poprzednicy Klemens

VIII, Urban VIII, Ļw. Pius X[3] i bþ. Jan XXIII.

ĺwiħto Wiary

W mniej odlegþej przeszþoĻci, Sobr Watykaıski II wyraziþ pragnienie, aby obserwancja i szacunek

naleŇne kultowi BoŇemu zostaþy zreformowane i przystosowane do wymogw naszych czasw.

Ponaglany tym pragnieniem, mj poprzednik NajwyŇszy Kapþan, Paweþ VI zatwierdziþ w 1970 r.

odnowione ksiħgi liturgiczne KoĻcioþa þaciıskiego; przeþoŇone na caþym Ļwiecie na liczne jħzyki

nowoŇytne zostaþy przyjħte z radoĻciĢ zarwno przez biskupw, jak ksiħŇy i wiernych. Jan Paweþ II

zatwierdziþ trzecie wydanie Mszaþu rzymskiego. W ten sposb Biskupi rzymscy pracowali, aby ta

áliturgiczna budowla... oczyszczona ze smutnych przejaww starzenia siħ, na nowo siħ ukazaþa siħ w

splendorze swojej godnoĻci i harmoniiÑ[4].

Niemniej w niektrych regionach liczni wierni przywiĢzali siħ i wciĢŇ pozostajĢ przywiĢzani z takĢ

miþoĻciĢ i zaangaŇowaniem do wczeĻniejszych form liturgicznych, ktre gþħboko naznaczyþy ich kult i

ich ducha, Ňe NajwyŇszy Kapþan Jan Paweþ II przynaglany troskĢ o tych wiernych, w 1984 r. specjalnym

indultem Quattuor abhinc annos Kongregacji Kultu BoŇego przyznaþ prawo do korzystania z Mszaþu

Rzymskiego wydanego w 1962 r. przez Jana XXIII; nastħpnie w 1988 r. listem apostolskim Ecclesia Dei

w formie motu proprio, Jan Paweþ II wezwaþ biskupw do szerokiego i hojnego korzystania z tego

prawa na rzecz wszystkich wiernych, ktrzy by o to prosili.

WziĢwszy pod uwagħ proĻby wiernych, ktre rozwaŇaþ nasz poprzednik Jan Paweþ II, wysþuchawszy

opinii Ojcw Kardynaþw zebranych na Konsystorzu 22 marca 2006, gþħboko rozwaŇywszy wszystkie

aspekty problemu, przywoþawszy Ducha ĺwiħtego i zaufawszy w pomoc BoŇĢ, ustalamy tym Listem

Apostolskim co nastħpuje:

Art. 1. Mszaþ Rzymski ogþoszony przez Pawþa VI jest zwyczajnym wyrazem zasady modlitwy (Lex

orandi) KoĻcioþa katolickiego obrzĢdku þaciıskiego. JednakŇe, Mszaþ Rzymski ogþoszony przez Ļw.

Piusa V i wydany po raz kolejny przez bþ. Jana XXIII powinien byę uznawany za nadzwyczajny wyraz tej

1 z 3

2009-04-20 19:26

MOTU PROPRIO Summorum Pontificum + Indult generalny + MSZA ...

http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=226&doc=160

samej zasady modlitwy (Lex orandi) i musi byę odpowiednio uznany ze wzglħdu na czcigodny i

staroŇytny zwyczaj. Te dwa wyrazy zasady modlitwy (Lex orandi)KoĻcioþa nie mogĢ w Ňaden sposb

prowadzię do podziaþu w zadach wiary (Lex credendi). SĢ to bowiem dwie formy tego samego Rytu

Rzymskiego.

Jest przeto dozwolone odprawiaę Ofiarħ Mszy zgodnie z edycjĢ typicznĢ Mszaþu Rzymskiego ogþoszonĢ

przez bþ. Jana XXIII w 1962 i nigdy nie odwoþanĢ, jako nadzwyczajnĢ formĢ Liturgii KoĻcioþa. Zasady

uŇycia tego Mszaþu przedstawione we wczeĻniejszych dokumentach Quattuor abhinc annis i Ecclesia

Dei, zostajĢ zastĢpione na nastħpujĢce:

Art. 2. W Mszach odprawianych bez udziaþu ludu, kaŇdy ksiĢdz katolicki obrzĢdku þaciıskiego,

diecezjalny czy zakonny, moŇe uŇywaę Mszaþu Rzymskiego ogþoszonego przez bþ. Jana XXIII w 1962,

lub Mszaþu Rzymskiego ogþoszonego przez Pawþa VI w 1970, i moŇe to robię kaŇdego dnia z wyjĢtkiem

Triduum Wielkanocnego. Dla takiego odprawiania, przy uŇyciu ktregokolwiek z Mszaþw, ksiĢdz nie

potrzebuje Ňadnej zgody Stolicy ĺwiħtej ani Ordynariusza.

Art. 3. Wsplnoty Instytutw ņycia Konsekrowanego i Stowarzyszeı ņycia Apostolskiego, czy to na

prawie diecezjalnym czy papieskim, ktre pragnĢ odprawiaę Mszħ zgodnie z edycjĢ Mszaþu Rzymskiego

ogþoszonĢ w 1962, podczas celebracji wsplnotowych lub konwentualnych w swoich oratoriach, mogĢ

to czynię. JeĻli jedna wsplnota lub caþy Instytut czy Stowarzyszenie pragnie wprowadzię takie

celebracje czħsto, zwykle lub stale, decyzja taka musi zostaę odjħta przez WyŇszego PrzeþoŇonego,

zgodnie z prawem i ich wþasnymi dekretami i statutami.

Art. 4. W Mszach odprawianych zgodnie z przepisami art. 2 mogĢ uczestniczyę z wþasnej woli Î

zachowujĢc wszystkie normy prawne Î wierni, ktrzy wyraŇĢ takĢ chħę.

Art. 5. £ 1. W parafiach, w ktrych jest stale obecna grupa wiernych przywiĢzanych do wczeĻniejszych

tradycji liturgicznych, proboszcz powinien chħtnie przyjĢę ich proĻbħ o odprawianie Mszy rycie Mszaþu

Rzymskiego ogþoszonego w 1962 i zapewnię aby dobro tych wiernych staþo w zgodzie ze zwykþĢ opiekĢ

duszpasterskĢ w parafii i pod kierunkiem biskupa zgodnie z kanonem 392, unikajĢc niezgody i

wybierajĢc jednoĻę KoĻcioþa.

£ . 2. Celebracje zgodne z Mszaþem bþ. Jana XXIII mogĢ mieę miejsce w dni pracy podczas gdy w

niedzielħ i Ļwiħta moŇe odbywaę siħ jedna taka Msza.

£ 3. Dla wiernych i ksiħŇy ktrzy o to proszĢ, proboszcz powinien zezwolię na odprawianie

dodatkowych ceremonii w nadzwyczajnej formie przy specjalnych okazjach takich jak Ļluby, pogrzeby

czy w jednorazowych sytuacjach np. pielgrzymkach.

£ 4. Kapþani ktrzy uŇywajĢ Mszaþu bþ. Jana XXIII muszĢ to umieę i nie mogĢ byę obciĢŇeni pod

wzglħdem prawnym.

£ 5. W koĻcioþach ktre nie majĢ charakteru parafialnego ani konwentualnego obowiĢzkiem rektora

jest udzielanie wspomnianych wyŇej pozwoleı.

Art. 6. Podczas mszy odprawianych w obecnoĻci ludu zgodnie z Mszaþem bþ. Jana XXIII, czytania

mogĢ odbywaę siħ w jħzyku narodowym, zgodnie z wydaniami zatwierdzonymi przez Stolicħ

ApostolskĢ.

Art. 7. JeĻli grupa wiernych Ļwieckich nie otrzymaþa od proboszcza zgody na swojĢ proĻbħ, o ktrej

mowa w art. 5 par. 1 informuje o tym biskupa diecezjalnego, ktry jest usilnie proszony o speþnienie ich

proĻby. JeĻli biskup z jakiegokolwiek powodu nie moŇe zapewnię takiej celebracji, sprawa kierowana

jest do Papieskiej Komisji áEcclesia DeiÑ.

Art. 8. Biskup, ktry chce uczynię zadoĻę takim proĻbom wiernych Ļwieckich, ale z rŇnych powodw

nie jest w stanie tego uczynię moŇe zwrcię siħ do Papieskiej Komisji áEcclesia DeiÑ, ktra zapewni mu

radħ i pomoc.

Art. 9. £ 1. Proboszcz, po dokþadnym rozwaŇeniu wszystkich okolicznoĻci moŇe wyrazię zgodħ na

uŇycie starego rytuaþu przy sprawowaniu sakramentw: Chrztu, MaþŇeıstwa, Pokuty, Namaszczenia

Chorych, jeĻli dobro dusz tego wymaga.

£ 2. Ordynariusz ma moŇliwoĻę sprawowania sakramentu bierzmowania uŇywajĢc starego Pontyfikaþu

Rzymskiego, jeĻli dobro dusz tego wymaga.

£ 3. Duchownym posiadajĢcym wyŇsze Ļwiħcenia wolno uŇywaę takŇe Brewiarza, promulgowanego w

1962 r. przez bþ. Jana XXIII.

Art. 10. Wolno ordynariuszowi, jeĻli uzna to za stosowne, erygowaę parafiħ personalnĢ dla celebracji

wedþug starej formy rytu rzymskiego zgodnie z kan. 518 lub mianowaę rektora albo kapelana zgodnie z

przepisami prawa.

Art. 11. Papieska Komisja áEcclesia DeiÑ, powoþana przez Jana Pawþa II w 1988 r. zachowuje swoje

2 z 3

2009-04-20 19:26

MOTU PROPRIO Summorum Pontificum + Indult generalny + MSZA ...

http://sanctus.pl/index.php?grupa=89&podgrupa=226&doc=160

obowiĢzki. Forma tej komisji, obowiĢzki i normy dziaþania bħdĢ takie, jakie Ojciec ĺwiħty zechce jej

przypisaę.

Art. 12. Komisja ta, oprcz uprawnieı ktre juŇ jej przysþugujĢ, wykonuje wþadzħ Stolicy Apostolskiej

czuwajĢc nad wprowadzaniem w Ňycie powyŇszych przepisw.

Wszystko, co zostaþo postanowione przez Nas w niniejszym áMotu ProprioÑ ma byę uznawane za

postanowione i obowiĢzujĢce oraz rozkazujemy by obowiĢzywaþo od dnia 14 wrzeĻnia tegoŇ roku od

Ļwiħta PodwyŇszenia KrzyŇa ĺwiħtego, wbrew wszelkim przeciwnym zarzĢdzeniom.

Dan w Rzymie, u ĺwiħtego Piotra, 7 lipca roku paıskiego 2007, trzeciego Naszego pontyfikatu.

Benedykt XVI

przypisy

[1] Wprowadzenie oglne do Mszaþu Rzymskiego, wyd. 3, 2002, n. 397.

[2] Jan Paweþ II, List ap. Vicesimus quintus annus (4 grudnia 1988), n. 3 : AAS 81 (1989), s. 899.

[3] Ibidem.

[4] Motu proprio Abhinc duos annos (23 paŅdziernika 1913) : AAS 5 (1913), s. 449-450 ; por. Jan Paweþ

II, List ap. Vicesimus quintus annus, n. 3 : AAS 81 (1989), s. 899.

List Ojca ĺwiħtego Benedykta XVI do biskupw z okazji publikacji Motu proprio Summorum

Pontificum

ńrdþo: Christianitas.pl

strona gþwna | mapa serwisu | ^gra strony

Ksiħgarnia Katolicka

3 z 3

2009-04-20 19:26

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: