Nowa charakterologia...- Carl Huter.pdf

Psychofizjonomika Carla Hutera

Nowa charakterologia i porzĢdek w Ļwiecie zwierzĢt

Amandus Kupfer

1937

Wydawnictwo Psychofizjonomki Carla Hutera w Schweig

k/Norymbergii

Godny podziwu i wspaniaþy, byþ rozwj Ļwiata zwierzĢt na naszej ziemi. Okoþo 150.000

gatunkw zwierzĢt Ňyje do dzisiaj.

PotħŇne katastrofy, erupcje i przesuniħcia mas ziemi i wody zakryþy caþe poþacie terenu

i doprowadziþy do zagþady wiele organizmw Ňywych. Tylko w nielicznych miejscach,

zachowaþo siħ Ňycie.

MoŇna jedna przyjĢę, Ňe po tych duŇych katastrofach, dokonywaþy siħ rwnieŇ nowe dzieþa

stworzenia, poniewaŇ pozostaþe przy Ňyciu pozostaþe gatunki zwierzĢt, nie rozwinħþyby siħ

tak rŇnorodnie.

Huter przyjĢþ, Ňe nowe dzieþa stworzenia z duszy Natury, pochodzĢ z duszy ziemi i materii

w poþĢczeniu z siþami przestrzeni.

Jeden wierzy w swojego Pana Zastħpw inny w Allacha, materialistyczny badacz Natury

wierzy w mechanikħ stworzenia Ļwiata, my wierzymy w odczuciowy i twrczy duch Natury.

Wiedza ta wzbogaca áteoriħ ewolucjiÑ i ánaukħ o selekcjiÑ.

Ta nowa, ĻwieŇa i mþodzieıczo twrcza nauka, daþa ástaremu porzĢdkowiÑ nowĢ ochotħ

do Ňycia i miþoĻci i zapobiegþa wymarciu.

Silne zwierzħta pierwotne, zjadaþy sþabsze, nastħpowaþa walka o przetrwanie. Jednak ta

walka, w poþĢczeniu z miþoĻciĢ do Ňycia, prowadzi do jeszcze wiħkszego rozwoju kaŇdego

gatunku.

Gatunki zwierzĢt, ktre dzisiaj ŇyjĢ na ziemi, dopiero w ostatniej duŇej epoce geologicznej

w áTrzeciorzħdzieÑ, znaczĢco siħ rozwinħþy.

Jedno jest jednak w tym ástawaniu siħÑ i áprzemijaniuÑ absolutne. Zawsze rodzaj budowy

ciaþa, byþ zwierciadþem duchowego Ňycia i warunkw Ļrodowiska.

Pradawne zwierzħta byþy w duŇej czħĻci mocne i ciħŇkie np. mamuty, olbrzymie jaszczurki,

jaszczur epoki jurajskiej itp.

Byþy to stworzenia, charakteryzujĢce siħ olbrzymim tuþowiem i ukþadem pokarmowym (tzw.

átypy ŇywienioweÑ, przyp. tþum.), ktrych budowa przystosowana byþa gþwnie,

do spoŇywania pokarmw.

Zwierzħta te potrzebowaþy olbrzymie iloĻci pokarmu. Musiaþy rozwinĢę siþy i energie

do walki o przetrwanie i egzystencjħ.

Siþa traktowana byþa, jako ideaþ Ňycia i dlatego w Ļwiecie zwierzĢt, najbardziej rozwijaþy siħ

takie typy, ktre posiadaþy energiħ i siþħ.

áTypy materialneÑ, miaþy teŇ co prawda predyspozycje do wyŇszego rozwiniħcia siħ, jednak

pħd do zaspakajania gþodu, byþ tak duŇy, Ňe wyparþ wszystkie dĢŇenia do rozwoju

áduchowegoÑ i cielesnego, powodujĢc u nich najpierw otħpienie a w koıcu caþkowitĢ ich

zagþadħ.

Zwierzħta o mocnych budowach ciaþa, nie Ňyþy gþwnie po to, aby jeĻę lecz poszukiwaþy

moŇliwoĻci wzmocnienia swojego organizmu w tym jego siþ obronnych, aby caþy gatunek,

mgþ przetrwaę.

Dla tych stworzeı istniaþ wiħc wyŇszy ideaþ Ňyciowy w celu utrwalenia Ňycia, tym samym

popħd seksualny staþ siħ narzħdziem do przetrwania gatunku i wyboru nastħpcy.

Od teraz, walka o samicħ staþa siħ celem átypw ruchowychÑ.

To daþo impuls do zrŇnicowania gatunku. Poprzez wybr osobnika do prokreacji powstaþy

nowe, rŇne gatunki. Wysoce prawdopodobne jest, Ňe w tym samym czasie, na Ļwiecie

pojawiþ siħ juŇ praczþowiek i rwnieŇ on podlegaþ tym samym áprawom rozwojuÑ.

Podobieıstwo krwi i cech, prowadziþo do þĢczenia siħ i wsplnego zdobywania nowych

obszarw. Powodowaþo to, Ňe zaczynaþy siħ wyksztaþcaę odruchy ekonomiczne w kierunku

poŇywienia i rozmnaŇania siħ.

Styl Ňycia zmieniþ siħ i walka o przetrwanie schodziþa na drugi plan, stajĢc siħ mniej niszczĢca

dla wþasnego gatunku.

Przez to u tych typw, wyksztaþcaþ siħ rodzaj ámoralnej ĻwiadomoĻciÑ a to spowodowaþo

walkħ o utrzymanie rasy gatunku, samce zaczħli siħ kþcię o piħkne samice.

W koıcu samiec szukaþ samicy, ktrej mgþ daę wszystko to, co ona chciaþa; miþoĻę, obronħ,

opiekuıczoĻę, podziw i prawdziwĢ ŇyczliwoĻę.

Samica z kolei, poprzez swojĢ kokieteriħ, grzecznoĻę, piħkno i powab, staraþa siħ zapewnię

sobie miþoĻę i wzglħdy mħskiego indywiduum.

Za to samiec, rozwijaþ w sobie siþħ, zrħcznoĻę i piħkno na kaŇdy moŇliwy sposb, aby

utrzymaę miþoĻę i wiernoĻę swojej wybranki.

W tej rywalizacji i walce z uŇyciem napiħcia wszystkich siþ, ukazujĢ siħ czþowiekowi te

áduchoweÑ ideaþy, jako Ļwiħte, prowadzĢc podĻwiadomie tĢ ástwrczĢ siþħÑ w jego

postħpowanie i rozwijajĢc w nim uczucie ĻwiatþoĻci naprzeciw znanemu mu juŇ wczeĻniej

ideaþowi piħkna i wyŇszego rozwoju.

Powstaþo tym samym, pierwsze przeczucie nieĻmiertelnoĻci, religijny, Ňyciowy ideaþ i to

spowodowaþo w samcu potrzebħ rycerskoĻci i heroizmu wobec samicy.

Na podstawie tego nowego ideaþu Ňycia wraz z upþywem czasu z átypu ruchowegoÑ, zaczĢþ

siħ rozwijaę typ trzeci. Byþ to wymarzony typ piħknoĻci, átyp odczuciowyÑ, tworzenie staþo

siħ celem do nowego idealnego Ňycia.

Dla tych typw, walka o przetrwanie, nie miaþa istotnego znaczenia, byþy one sþabsze i nie

dbaþy o pokarm, jednak byþy silne w miþoĻci i tworzeniu ideaþw.

Prowadziþo to do uduchowienia, do piħkna, do boskoĻci, do dobrego a ukazywaþ siħ w tych

typach, Ļwiat piħkna i miþoĻci. Rozwj, zaczĢþ torowaę ludziom drogħ. Tylko u ludzi,

religijny pħd, poprzez korzystne wpþywy, prowadziþ do szczeglnego i wyŇszego rozwoju.

Ze Ļwietlanej ĻwiadomoĻci wyþoniþy siħ; miþoĻę w maþŇeıstwie, przyjaŅı, dobra wieĻę,

poezja, sztuka, cnota, szlachectwo, wzniosþoĻę charakteru, religijne poĻwiħcenie i kaŇdy

wyŇszy kult Ňycia.

Dzieþo Natury przez miliony lat, daje rozpoznaę, Ňe roĻliny i zwierzħta, stajĢ siħ

delikatniejsze, szlachetniejsze, piħkniejsze, uduchowione i harmonijne a caþa Natura pracuje

coraz bardziej nad tĢ zasadĢ wyodrħbniania gatunku, aby najlepsze gatunki zwyciħŇyþy

i rozwinħþy siħ do najwyŇszego poziomu.

Nie jest to wiħc sama walka o przetrwanie ani dobr hodowlany, ktry wznisþ ŇywĢ istotħ na

wyŇszy poziom duchowy lecz jest to heroizm i cnota oraz ĻwiadomoĻę idealnej ĻwiatþoĻci,

ktre inne faktory rozwoju, silnie popychaþy i nadal popychajĢ do przodu.

Ani Lamarck, czy Darwin lub Hckel nie dostrzegli tych rzeczywistych przyczyn rozwoju

w peþnej krasie ani teŇ nie odkryli, Ňe wg tych prawideþ w Naturze istniejĢ

trzy podstawowe typy Ňycia.

Dzisiaj znana nauka o typach ludzkich Carla Hutera, opiera siħ na tych wþaĻnie podstawach

rozwoju i jest ona nam na tyle znana, Ňe nie musimy juŇ jej wiħcej udowadniaę.

Tutaj, najpierw chcemy pokazaę nowy porzĢdek i naukħ o typach zwierzĢt, ktra rwnieŇ

obowiĢzuje wĻrd roĻlin

KaŇdy czþowiek, jest w stanie rozrŇnię i wskazaę podstawowe typy zwierzĢt wg ich budowy

ciaþa, w tym, rwnieŇ odnaleŅę podstawowy ton ich charakteru.

Rys 1. Koı wierzchowy,

naleŇĢcy do átypu

ruchowegoÑ. (Rysunki E.

Mellerke)

Rysunek 1. Koı jest

szlachetnym zwierzħciem, ma

wspaniaþa, proporcjonalnĢ

i piħknĢ budowħ ciaþa.

Konie naleŇĢ do átypu

ruchowegoÑ tzn., nogi sĢ

bardziej widoczne niŇ tuþw sĢ

teŇ szczupþe ale koĻciste i silne.

Grzbiet i szyja sĢ rwnieŇ

silnie zbudowane i idĢ

w dþugoĻę jak caþa budowa

ciaþa.

PoniewaŇ pħd do ruchu dominuje, zwierzħta te, potrzebujĢ duŇy promieı ruchu, aby byę

zdrowym i w ciĢgþej kondycji. ņycie w spokoju i w ciĢgþej konsumpcji, nie jest ich domenĢ.

WykazujĢ duŇĢ wytrzymaþoĻę, odwagħ, siþħ, energiħ i szybkoĻę w ruchu, mogĢ pokonywaę

i wytrzymaę; wiatr, niepogodħ, nadmierny wysiþek i ciħŇkĢ pracħ. SĢ, odpowiednio do swojej

caþej budowy ciaþa, radoĻnie nastawione do ruchu.

Rozpoznajemy, wiħc natychmiast z budowy ciaþa ton i kierunek charakteru.

Belgijski koı pociĢgowy naleŇy np. do átypu ruchowegoÑ a hanowerski koı gospodarczy do

átypu harmonijnegoÑ. Niektre konie pociĢgowe, charakteryzuje ciħŇka budowa ciaþa, átypu

ŇywieniowegoÑ, maþa rasa pony, naleŇy do átypu wraŇliwegoÑ, sĢ teŇ konie uparte, zþe

i kĢĻliwe, naleŇĢce do átypu dysharmonijnegoÑ.

Konie szlachetne lubiĢ sztukħ i piħkno i majĢ duŇe, piħkne oczy. Konie lubiĢ czħsto rytmicznĢ

muzykħ i piħkne dŅwiħki, rwnieŇ w mowie Î zauwaŇmy na naszym obrazku, niezwykle

dociekliwe uszy, wskazujĢce na wdziħcznoĻę.

Wiele koni posiada teŇ znacznĢ zdolnoĻę myĻlenia, dobrĢ pamiħę, zdolnoĻę orientowania siħ

w terenie itp. Bywa teŇ, Ňe koı posiada godne podziwu; skromnoĻę, wiernoĻę, cierpliwoĻę,

poĻwiecenie i wdziħcznoĻę. Niektre konie wyczuwajĢ subtelne dŅwiħki, przeczuwajĢ

niebezpieczeıstwa i nieszczħĻcia, na dþugo przed ich zaistnieniem.

Naturalnie zakres zainteresowaı, jest zawsze ograniczony przez budowħ ciaþa.

Inne zwierzħta w átypie ruchowymÑ, to pies myĻliwski, lis, baran, wħgorz itp.

Rys 2. ĺwinia, naleŇĢca do átypu

ŇywieniowegoÑ

Rysunek 2. ĺwinia jest zwierzħciem

o duŇym tuþowiu. O ciħŇkiej pracy

dla niej nie moŇe byę mowy.

Jest to jakby przyþĢczony aparat do

Ňywienia, dlatego nie jest rzeczĢ

dziwnĢ, Ňe uŇywa siħ go do celw Ňywieniowych.

ĺwinia nie jest wybircza w przyjmowaniu pokarmu i je wszystko bardzo duŇo i czħsto. Ma

ciaþo szorstkie, peþne, okrĢgþe, grube i odkþada bardzo duŇo tþuszczu.

Tuþw jest dominujĢcy, szyja gruba i krtka, pysk miħkki i duŇy, oczy maþe, podstħpne

i realne (skierowane na to, co pod nosem, przyp. tþum).

Budowa ciaþa jest prosta, nogi w stosunku do tuþowia sĢ krtkie i sþabe, dþugi bieg, sprawia

tym zwierzħtom trudnoĻę.

Tak, jak koı lubi bieganie, tak Ļwinia woli spokj i potrzebuje bardzo maþy promieı

przestrzeni, do swojego ruchu.

ĺwinia rozwija siħ doskonale, przy maþym ruchu, cieple i duŇej iloĻci pokarmu, wydaje

z siebie wwczas czħsto chrzĢkajĢce, przyjemne i ze skrytym uĻmieszkiem tony. Jej zmysþy

sĢ szczeglnie skierowane na poŇeranie, Ňþopanie i odpoczywanie, przy tym jest ona lekko

zazdrosna i mocno egoistyczna.

W ten sposb, budowa ciaþa wskazuje nam na podstawowy instynkt Ňyciowy.

Krowa rwnieŇ naleŇy do átypu ŇywieniowegoÑ, jednak jej oczy sĢ proporcjonalnie wiħksze,

jest w niej wiħcej zdolnoĻci odczuwania.

Typowymi zwierzħtami áŇywieniowymiÑ, jest wiħkszoĻę għsi. JeĻli chodzi o pokarm,

podnoszĢ gþoĻne għganie, stajĢ siħ nadħte i bardzo waŇne. ZaczynajĢ sobĢ absorbowaę

otoczenie i moŇna po ich zachowaniu i wyglĢdzie rozpoznaę átyp ŇywieniowyÑ. Zwierzħta

tego typu sþuŇĢ najczħĻciej wþaĻnie odŇywianiu.

RwnieŇ sþoı naleŇy do átypu ŇywieniowegoÑ i jednoczeĻnie do praktycznie najmĢdrzejszych

zwierzĢt. WĻrd ryb karpie, naleŇĢ do tego typu.

Rys 3. Szlachetna sarna, naleŇĢca do átypu

odczuciowegoÑ

Rysunek 3. A teraz spjrzmy na rysunek sarny,

wszystko jest delikatne u tego piħknego

zwierzħcia, tuþw, szyja, nogi, gþowa, poroŇe.

Jednak zwierzħ to, jest nie tylko delikatne ale

rwnieŇ odznacza siħ gracjĢ ruchw, jest

zacne, piħkne i subtelne.

Sarna ma duŇe, mocno uduchowione oko.

Jest strachliwa poniewaŇ nie dysponuje siþĢ,

jest nieĻmiaþa, bo u tych zwierzĢt, zdolnoĻę

odczuwania jest najsilniejsza.

Sarna wnosi do lasu dobry humor i samo to

zwierze, jest jak z bajki.

Sarna nie krzywdzi innych zwierzĢt, jest

wybircza w doborze pokarmu, nie spoŇywa

duŇo ale za to szuka najlepsze roĻliny i trawħ i najchħtniej spoŇywa wszystkiego po trochu.

To wyjĢtkowy tragizm, Ňe te wysoko rozwiniħte, szlachetne i wraŇliwe zwierzħta, sĢ na

polowaniach osaczane, przeganiane i zabijane.

Wszystkie zwierzħta w átypie odczuciowegoÑ, majĢ szlachetne cechy. Biaþe goþħbie np.

prowadzĢ peþne wdziħku Ňycie miþosne, skowronki radujĢ dŅwiħcznym Ļpiewem, koza jest

bardzo skromna, ufna, prawie þakoma i jedzĢca najchħtniej, tylko najlepsze.

Takie sĢ, te delikatne zwierzħta, peþne gracji, zdolnoĻci odczuwania i áuduchowieniaÑ,

miħkkiej sierĻci lub pir oraz kolorw.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: