Katarzyna Kielak
Urodziłam się w rodzinie katolickiej. W moim domu kłótnie i alkohol były na porządku dziennym. Z upływem lat dostrzegałam, że to, co dzieje się w naszej rodzinie, to jest jedno wielkie zło – brak miłości, rozmowy, czułości. Będąc osobą zamkniętą, dusiłam w sobie te wszystkie problemy, a im bardziej nienawidziłam alkoholu, tym częściej po niego sięgałam. Mimo wszystko jednak nigdy nie chciałam być taka jak moi rodzice. Ale ten problem narastał we mnie coraz bardziej i nie umiałam go rozwiązać. Mając 22 lata usłyszałam Ewangelię głoszoną przez moją przyjaciółkę. Wtedy nie byłam w stanie jej pojąć. Wydawało mi się, iż znam Boga. Jednak było to tylko złudzenie. Kilka razy byłam na nabożeństwach w Kościele Zielonoświątkowym. Po kilku tygodniach pojechałam na Dni Skupienia do Ustronia. Nie przyszło mi na myśl, że tam odczuję bliską obecność Boga. Ale właśnie tam nastąpił przełom mojego życia. Jednak te cudowne chwile zakończyły się szybciej niż sądziłam. Pod naciskiem rodziny wróciłam do poprzedniego kościoła. Nigdy nie zapomniałam o Bogu i On o mnie także pamiętał.Równo po trzech latach Bóg upomniał się o swoje dziecko. Ta sama koleżanka przyprowadziła mnie na grupę domową. Na nowo zaczęłam poznawać Boga i Jego miłość, a osoby na grupie otoczyły mnie opieką, troską i wyrozumiałością. Zrozumiałam wtedy co przez te lata utraciłam i obudziło się we mnie pragnienie prowadzenia życia w świętości i utożsamienia się z Jezusem Chrystusem przez przyjęcie chrztu wodnego.Zostałam także ochrzczona Duchem Świętym, a moje życie zaczęło na nowo nabierać blasku. Uzyskałam chęci do życia, choć ono doświadcza mnie każdego dnia. Ale ja kierując swój wzrok na krzyż Golgoty, pokładam ufność w Panu.
Neefer