Wykład 3
Zasada podmiotowego traktowania ucznia
Uczeń – nie przedmiot do obróbki lecz świadomy, aktywny, pozytywnie umotywowany współuczestnik procesu kształcenia i wychowania. Z czasem współpartner.
Orientacja na ucznia (jego zainteresowania, potrzeby), a nie realizację programu:
o Znajomość celów i zadań lekcji (udział w ich ustalaniu)
o Przekaz treści umożliwiających poznanie nie tylko rzeczywistości zewnętrznej, lecz także samopoznanie – przez przekazywanie wiedzy o człowieku, o prawidłowościach rozwojowych, zasadach właściwej regulacji, stosunku z otoczeniem.
o Stosowanie metod aktywizujących ucznia (praca samodzielna)
o Stosowanie motywacji wewnętrznej i zewnętrznej
o Uwzględnianie potrzeb i prawidłowości rozwojowych uczniów.
o Życzliwa atmosfera pracy i zabawy
o Ocena
W ramach zasady podmiotowego traktowania ucznia zawiera się zasada różnicowania form i treści kształcenia. Nauczyciel ma:
o Organizować zajęcia rekreacyjne dla słabych i średnich
o Wyławiać talenty à zajęcia dla zdolnych (SKS)
o Zajmować się uczniami z nadwagą, wadami postawy (zajęcia korekcyjne)
o Indywidualizacja na lekcji (dostosowanie stopnia trudności do potrzeb i umiejętności dzieci)
o Różnicowanie metod, form organizowanych, środków dydaktycznych w celu uatrakcyjnienia procesu dydaktyczno-wychowawczego.
wfkce