Patronka młodych.pdf

Orędzie Miłosierdzia

PATRONKA

M£ODYCH (1)

Apostolska spośród wielu świętych i błogosła-

wionych Kościoła wybrała patronów. W ich

gronie, obok Matki Bożej, Sługi Bożego

Jana Pawła II, znalazła się apostołka

Bożego Miłosierdzia, Święta z Polski

– Siostra Faustyna. Może mało kto po-

myślał o tym, że ta najbardziej zna-

na Święta naszych czasów, której 70.

rocznicę odejścia do domu Pana

obchodzimy w tym roku, zakończy-

ła swą wielką misję na ziemi w mło-

dzieńczym wieku. Umierała bowiem

mając tylko 33 lata, a Chrystus powierzał jej

wielką prorocką misję, gdy miała zaledwie lat

26. To już w tym wieku przyjęła na siebie całą

radość spotkania z Jezusem, ale i troski, cier-

pienia związane z wielkim posłannictwem wo-

bec Kościoła i świata. Bóg nie lękał się po-

wierzyć tego odpowiedzialnego zadania tak

młodej osobie.

Co Siostra Faustyna może dzisiaj zaofero-

wać ludziom młodym? Współczesne środowiska

opiniotwórcze, zwłaszcza media kreują „świato-

wy” obraz człowieka szczęśliwego bez Boga, mło-

dego, bogatego i zadowolonego z życia, dążą-

cego za wszelką cenę do przyjemności i zaspo-

kojenia cielesnych potrzeb. Oglądając taki mo-

del życia, młodzi często sobie uświadamiają, jak

daleko im do tego „ideału”, bez którego – jak

im się wydaje – nie będą szczęśliwi. Święta Sios-

tra Faustyna pokazuje, że prawdziwe szczęście

człowieka nie zależy od jego bogactwa, wykształ-

cenia czy pozycji społecznej, ale od zjednocze-

nia z Bogiem, który jest źródłem wszelkiego dob-

ra i szczęścia.

Jakiego Boga poznaje dzisiejsza młodzież

i jakiego Boga odkryła w swym krótkim życiu ta

Święta? Wielu młodych ludzi poznaje Boga jako

troskliwego Ojca, żyje duchem wiary, ale są jed-

nak i tacy, którzy postrzegają Boga jako nieoso-

bową siłę lub ponadświatowego kontrolera. Taki

Bóg nie interesuje się ich losem, problemami

i nie rozumie tęsknoty ludzkiego serca. Taki Bóg

Młodość niesie ze sobą

wiele pozytywnych aspektów.

Jest to czas, w którym kształtu-

je się osobowość; czas, który upływa

na fascynacji otaczającym światem, wspólnotą

i przyjaźnią. To pogoń za szczęściem i miłością,

którą różnie się nazywa, to zdobywanie kolejnych

stopni zaplanowanego kształcenia się i pierwsze

poważne plany na przyszłość. To wreszcie szcze-

gólna wrażliwość i otwartość na spotkanie z ta-

jemniczym głosem Boga, aby odczytać swe życio-

we powołanie.

Młodzi potrafią wnieść do swego środowi-

ska całą gamę uczuć i zapału, świeżość spotka-

nia z Chrystusem. Oni są też posłani do swych

rówieśników, którzy zagubili sens swego życia,

by doprowadzić ich do odkrycia prawdy o Bogu

miłującym człowieka. Dla ożywienia tego ducha

Ojciec Święty Jan Paweł II zainicjował w 1986

roku spotkania młodych wyznawców Chrystusa

z całego świata. Światowe Dni Młodzieży orga-

nizowane były już w różnych stronach naszego

globu: najpierw w Rzymie, a potem kolejno:

w Buenos Aires, Santiago, w Częstochowie, Den-

ver, Manili, Paryżu, Rzymie, Toronto… i w Ko-

lonii. Przed nami już XXIII Światowe Dni Mło-

dzieży w Sydney w Australii. Ich hasłem jest obiet-

nica Jezusa: Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzy-

macie Jego moc i będziecie Moimi świadkami.

To na kontynencie australijskim w lipco-

we dni 2008 roku spotkają się tysiące młodych

ludzi ze wszystkich kontynentów, by wyznać swą

wiarę w Chrystusa, na nowo się nią ucieszyć

i pogłębić ją we wspólnocie Kościoła. Na zbli-

żające się świętowanie wiary i młodości Stolica

www.faustyna.pl

styczeń, luty, marzec 2008

nieustannie czegoś zabrania, nakazuje lub zaka-

zuje i wymaga, hamując ludzką wolność i radość

życia. Mając taki obraz Boga, młodzież próbuje

odnaleźć szczęście poza Nim, w przyjemnościach

życia, w świecie narkotyków, pożądliwości i grze-

chu. Ale to tylko na pozór przynosi im pokój,

a tak naprawdę wprowadza w świat niepewności

jutra, lęku, pustki i niepokoju.

A święta Siostra Faustyna? Z jej duchowych

zapisków wyczytujemy prawdziwy obraz Boga,

który stwarza nas z miłości, w darze odkupienia

posyła swego Syna, by oddał za nas swoje życie.

To Bóg który bierze nas za swe dzieci, pochyla

się nad nami i otwiera na oścież drzwi miłosier-

dzia. Bóg św. Siostry Faustyny, to dobry Ojciec,

który nosi nas na swym łonie i we wnętrznościach

swego miłosierdzia. Wsłuchuje się w tętno bicia

naszego serca, towarzyszy każdej chwili, jest bli-

żej nas niż być może drugi człowiek, bo za

mieszkanie obrał sobie czystą ludzką duszę.

O Boże – pisała w „Dzienniczku” – jak hojnie

rozlane jest miłosierdzie Twoje, a wszystko to uczy-

niłeś dla człowieka. O, jak bardzo musisz kochać

tego człowieka, kiedy Twa miłość tak czynna dla

niego (Dz. 1749) .

Taki Bóg wzbudza zaufanie, ogarnia czło-

wieka łaskawą miłością i podnosi aż ku wyży-

nom nieba. Każdy człowiek, a zwłaszcza mło-

dy, potrzebuje afirmacji, pragnie, by ktoś od-

krył w nim niepowtarzalność i jedyność osoby

z całym jej bogactwem. Pomimo ery telefonów

komórkowych czy możliwości elektronicznej

łączności z całym światem, pozostał do zaspo-

kojenia w młodym człowieku głód interperso-

nalnej komunikacji, bliskości drugiej osoby.

Z odpowiedzią na to pragnienie przychodzi św.

Faustyna. Bóg, jakiego poznaje młoda Święta

z Łagiewnik, to Osoba, która nieskończenie mi-

łuje człowieka i chce nawiązać z nim głęboką

relację miłości. Młodzi poszukują wspólnoty,

oparcia życzliwych przyjaciół, trwałych więzów

na dobre i na złe. Siostra Faustyna, bogata

w doświadczenie miłości Boga, uczy, że życie

nabiera sensu dopiero wtedy, gdy pojawi się ta

pierwsza najważniejsza wspólnota, gdy młody

człowiek zdecyduje się spotykać w swym sercu

z Bogiem. Jest to Osoba bliska, bo można od-

naleźć ją we własnym wnętrzu, spotkać się z Nią

w mieszkaniu swej duszy, można z Nią rozma-

wiać, podjąć wielki dialog całego życia. Tak czy-

niła św. Siostra Faustyna mówiąc, że nie szuka

szczęścia gdzieś daleko, ale odnajduje go w swo-

im sercu, w którym przebywa Bóg. Z Nim za-

czynała dzień, szła do pracy, z Nim odpoczy-

wała, Jemu powierzała sekrety młodego serca.

Dopiero ta przyjaźń uzdolniła ją do głębszych

relacji we wspólnocie z innymi ludźmi. Siostra

Faustyna czuła, że jest kochana, i czuła, że ko-

cha, dlatego była szczęśliwa. Całą swą ufność zło-

żyła w Bogu i nie została zawiedziona.

Ta młoda Siostra w swym krótkim życiu

doświadczyła, co znaczy otworzyć się na prze-

mieniającą obecność Bożej miłości. Osiągnęła

szczyty zjednoczenia mistycznego z Bogiem, któ-

remu oddała całą swą młodość i życiowe plany.

W lipcu 2008 roku stanie przed setkami tysięcy

młodych ludzi z różnych kontynentów, by od-

kryć przed nimi i podzielić się tajemnicą szczęś-

cia i miłości, której tak bardzo poszukują, ta-

jemnicą realizacji swego życiowego powołania

w spotkaniu z Bogiem miłosierdzia.

s. M. Salwatricze Musiał ZMBM

Ofiary na g³oszenie orêdzia Mi³o-

sierdzia na Œwiatowych Dniach

M³odzie¿y w Sydney 2008

można wpłacać na konto:

Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia

ul. Siostry Faustyny 3

30-420 Kraków

Kredyt Bank S.A.

Filia nr 6 w Krakowie, I O/Kraków

ul. Dietla 68, 31-039 Kraków

nr: 09 1500 1142 1220 6033 7464 0000

IBAN: PL

BIC: KRDBPLPW

z dopiskiem: SYDNEY 2008

www.faustyna.pl

Orędzie Miłosierdzia

Machniak, osoby prowadzące różne dzieła mi-

łosierdzia oraz apostołowie Bożego Miłosierdzia

z Polski i siedmiu krajów europejskich.

WSPÓ£CZESNE

OBLICZA

MI£OSIERDZIA

Odkrywać piękno miłosierdzia

Kto nie zna praw miłosierdzia, nie jest w sta-

nie ani w sposób odpowiedzialny go świadczyć, ani

nie potrafi z niego korzystać, mimo że jest ono

w zasięgu jego ręki – powiedział ks. prof. Edward

Staniek. To stwierdzenie dobrze oddaje sytuację,

w jakiej żyjemy: wielu bowiem ludzi, nawet po-

bożnych nie wie, na czym polega prawdziwe,

chrześcijańskie miłosierdzie i miłosierdziem na-

zywa czyny, które nim nie są. Często utożsamia

się je bowiem z pobłażliwością, ze słabością,

z zaprzeczeniem sprawiedliwości, samą litością

czy upokorzeniem i tym samym u ludzi wrażli-

wych i myślących budzi niechęć czy wręcz wstręt

do takiego miłosierdzia.

Częstym „wykroczeniem” przeciw miłosier-

dziu jest oddzielanie go od prawdy. Jednak to

właśnie prawda jest niezmiennym punktem od-

niesienia, który pozwala określić czy dany czyn

jest prawdziwym miłosierdziem, czy też pod nie

się podszywa. Dla nas prawdą o miłosierdziu

Boga i ludzi jest Jezus Chrystus i każdy, kto chce

uczyć się ewangelicznego miłosierdzia, winien

wpatrzyć się we wzór , jaki On nam zostawił w swo-

jej postawie i nauczaniu. Aby jakiś czyn mógł

zostać uznany za autentyczny wyraz miłosierdzia

musi się opierać na obiektywnej, Bożej praw-

dzie i podlegać konkretnym normom, Bożemu

prawu. Współczesnym zagrożeniem dla właści-

wego rozumienia miłosierdzia jest więc – jak za-

uważa ks. prof. Staniek – relatywizm etyczny, ety-

ka sytuacyjna i subiektywizm.

Podstawowa dla właściwego pojęcia miło-

sierdzia jest nie tylko obiektywna prawda, ale tak-

że zachowanie sprawiedliwości, czyli takiej po-

stawy, która polega na stałej i trwałej woli od-

dawania Bogu i bliźniemu tego, co im się nale-

ży (KKK 1836) . Bardzo często jednak sprawied-

liwość przeciwstawia się miłosierdziu. Tymcza-

sem miłosierdzie zawsze zakłada i domaga się

Miłosierdzie w relacjach międzyludzkich jest

kluczowym tematem naszej egzystencji, gdyż tak

naprawdę decyduje o wzroście w samym człowie-

czeństwie i chrześcijańskim powołaniu. Człowiek

nie rośnie inaczej, jak tylko przez bezinteresowny

dar z siebie wobec drugiego człowieka. Tymcza-

sem samo pojęcie miłosierdzia wprowadza nas czę-

sto w zakłopotanie. Paradoks, z którym mamy tu

do czynienia, polega na tym, że niektórzy wysła-

wiają je jako szczytowe osiągnięcie ludzkiej natu-

ry, które wiedzie człowieka ku największemu speł-

nieniu, inni natomiast gardzą nim jako najgorszą

wadą, która wprost przeciwnie: uwłacza człowie-

czeństwu. Błędy popełniane w tym zakresie nie

są jednak błędami tylko współczesnego pokolenia,

borykali się z nimi już starożytni i nie znajdując

ostatecznych odpowiedzi, często wykluczali miło-

sierdzie z życia społecznego . Takimi słowami prze-

łożona generalna m. M. Gracjana Szewc uza-

sadniała potrzebę podjęcia refleksji nad tema-

tem miłosierdzia w relacjach międzyludzkich na

sympozjum „Współczesne oblicza miłosierdzia” ,

które odbyło się 9 – 10 listopada 2007 roku w Sank-

tuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie – Ła-

giewnikach. Spotkanie zorganizowane zostało

przez Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miło-

sierdzia, Rektorat Sanktuarium i Katedrę Teo-

logii Duchowości Papieskiej Akademii Teologicz-

nej w Krakowie, a wzięło w nim udział wielu

znanych teologów, wśród nich: ks. prof. Edward

Staniek, ks. prof. Henryk Wejman i ks. prof. Jan

www.faustyna.pl

styczeń, luty, marzec 2008

realizacji wyraźnie określonych i podstawowych

wymagań sprawiedliwości. Pisał o tym Sługa Boży

Jan Paweł II w encyklice „Dives in misericor-

dia”: Autentyczne miłosierdzie jest jakby głębszym

źródłem sprawiedliwości (…) jest zarazem jakby

doskonalszym (…) wcieleniem sprawiedliwości

(DM 14) . Tak rozumiane miłosierdzie dowartoś-

ciowuje człowieka, umacnia jego godność i słu-

ży wzrostowi dobra.

Źródłem i motywem chrześcijańskiego mi-

łosierdzia jest Bóg. Jeżeli dobro, które człowiek

czyni drugiemu człowiekowi, jest rzeczywiście mi-

łosierdziem chrześcijańskim, to jest ono odbiciem

miłosierdzia Boga i udziałem w nim . Motywacja

świadczenia dobra jest tu niezwykle istotna, bo

pozwala odróżnić chrześcijańskie miłosierdzie

od różnorako motywowanej filantropii czy na-

turalnej dobroczynności, która swych czynów nie

odnosi do Boga. Dlatego Pan Jezus prosi przez

św. Siostrę Faustynę choćby o jeden akt miło-

sierdzia w ciągu dnia względem bliźnich speł-

niony przez czyn, słowo lub modlitwę, ale z mi-

łości do Niego.

Miłosierdzie nie ogranicza się tylko do

cielesnych potrzeb człowieka, a najczęściej tak

jest pojmowane i świadczone, ale obejmuje

także ogromną gamę jego potrzeb duchowych.

Wymienia je katechizm w tak zwanym katalo-

gu uczynków miłosierdzia co do duszy i co do

ciała. Wśród uczynków co do duszy wylicza:

grzeszących upominać, nieumiejętnych po-

uczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych

pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy

chętnie darować, modlić się za żywych i umar-

łych. Pan Jezus mówił do Siostry Faustyny,

że miłosierdzie wobec ducha jest większe, bo

dotyczy tych potrzeb człowieka, które decy-

dują o jego życiu wiecznym. Aby świadczyć

to miłosierdzie, nie trzeba posiadać jakiegoś

wielkiego bogactwa materialnego. Trzeba mieć

wyobraźnię miłosierdzia skierowaną na dobro

człowieka w perspektywie wieczności i prag-

nienie, by mu służyć.

Na tym sympozjum zwrócono uwagę na

największą biedę duchową człowieka, jaką jest

grzech. On bowiem powoduje chorobę duszy,

a nierzadko śmierć duchową. Jest to niezwyk-

le groźna choroba, bo jej skutki sięgają wiecz-

ności człowieka, a ponadto w naszych czasach,

gdy zanika poczucie grzechu, ta choroba jest

nie zauważana, a więc nie leczona, a przez to

czyni ogromne spustoszenie w życiu ludzi

i wspólnot, i to nie tylko w wymiarze wiecznoś-

ci, ale także doczesności. Jeśli powszechnie

uznajemy za miłosierdzie fakt spieszenia z po-

mocą ludziom chorym na ciele, to o ileż więk-

szym miłosierdziem jest spieszenie z pomocą

ludziom chorym na duszy.

To tylko kilka myśli, które towarzyszyły

listopadowemu sympozjum. Warto do nich

wracać, by nie zamazać autentycznego obli-

cza miłosierdzia. Pomocą mogą być referaty

przedstawione na sympozjum, które ukazały

się w formie książki i w formie dźwiękowej na

płytach MP3.

Miłosierdzie wobec

współczesnej biedy ludzkiej

Człowiek, który poznaje rzeczywiste pięk-

no miłosierdzia, czuje się wezwany, by w spo-

sób odpowiedzialny świadczyć je bliźnim. Prak-

tyka tego miłosierdzia pokazuje, że w świadcze-

niu go trzeba jeszcze brać po uwagę uwarunko-

wania człowieka, któremu chcemy świadczyć

dobro. Co dla jednego jest dobrem, dla innego

może być krzywdą. Trzeba więc wiele roztrop-

ności i odwagi, by skutecznie i autentycznie nieść

pomoc alkoholikom, narkomanom czy ludziom

trudniącym się żebractwem. Właśnie miłosierdzie

wobec uzależnionych na różne sposoby było te-

matem dyskusji panelowej z udziałem dr Danu-

ty Ługowskiej z Ośrodka Apostolstwa Trzeźwoś-

ci w Zakroczymiu, ks. Józefa Walusiaka prowa-

dzącego ośrodek dla narkomanów i br. Pawła

Flisa, albertyna, który na co dzień dotyka mię-

dzy innymi problemu żebractwa.

s. M. Natanaela Czajkowska ZMBM

www.faustyna.pl

Orędzie Miłosierdzia

SPOJRZENIE NA CHRZEŒCIJAÑSKIE

MI£OSIERDZIE

Rozmowa z ks. prof. Henrykiem Wejmanem (3)

Dzisiaj pod słowem „miłosierdzie” kryją się

różne znaczenia. Wiele z nich wypływa z koncepcji

miłosierdzia, jakie pojawiły się w historii Kościoła

i myśli ludzkiej. W poprzednich numerach „Orę-

dzia Miłosierdzia” omówiliśmy koncepcję miłosier-

dzia ukształtowaną w pierwszych wiekach chrześ-

cijaństwa, koncepcję św. Tomasza i jego uczniów,

którzy skatalogowali uczynki miłosierdzia co do-

duszy i ciała człowieka. W wieku XX, w którym

tak bardzo rozpowszechniły się koncepcje negujące

miłosierdzie (koncepcja wegetatywno-biologiczna

Nietzschego i marksizm), nowe światło w tej kwes-

tii wnoszą objawienia Siostry Faustyny. Co wyróż-

nia jej spojrzenie na ludzkie miłosierdzie?

W spojrzeniu Siostry Faustyny na miłosier-

dzie należy zwrócić uwagę na dwa szczegóły:

pierwszy związany jest z jej rozumieniem miło-

sierdzia Bożego, a drugi dotyczy modlitwy kie-

rowanej do Niego.

Wszystko, co istnieje, wyszło z wnętrzności

miłosierdzia Mego (Dz. 699) , [ i ] jest zawarte we

wnętrznościach Mojego miłosierdzia głębiej niż

niemowlę w łonie matki (Dz. 1076) . W tych sło-

wach Jezusa Siostra Faustyna wyraziła głębię wię-

zi Boga z człowiekiem, która znacznie przekra-

cza więź dziecka nienarodzonego z jego matką.

Następstwem głębi tego miłosierdzia Boga jest

troska o człowieka w każdej jego sytuacji, nade

wszystko zaś w jego upadku moralnym, tj. grze-

chu. To zatroskanie Boga o człowieka Siostra

Faustyna podniosła do poziomu zasady dzia-

łania Boga, którą zawarła w trzech stopniach:

1. Im większa nędza, tym większe ma prawo do

miłosierdzia Mojego (Dz. 1182) . 2. Im większy

grzesznik, tym większe ma prawo do miłosierdzia

Mojego (Dz. 723) . 3. Jestem hojniejszy dla grzesz-

ników niżeli dla sprawiedliwych (Dz. 1275) . Na

pierwsze wejrzenie wydaje się, jakoby między

tymi prawami nie zachodziła żadna spójność,

jednak wnikliwsza analiza pozwala dostrzec ist-

niejący między nimi ścisły związek. Każda nę-

dza wymaga pomocy i to zgodnie z zasadą pro-

porcjonalności, tj. większa nędza woła o większą

pomoc. Największą zaś nędzą jest grzech, gdyż

oddziela on człowieka od Boga. Z kolei do na-

tury miłosierdzia Bożego należy niesienie po-

mocy i dlatego grzesznicy mają pierwszeństwo

w oczekiwaniu na tę pomoc z Jego strony. Na

ten wymiar miłosierdzia wskazał sam Pan Je-

zus, kiedy powiedział Siostrze Faustynie: Naj-

większa nędza duszy nie zapala Mnie gniewem,

ale się wzrusza Serce Moje dla niej miłosier-

dziem wielkim (Dz. 1739) . Z tego wynika, że Bóg

w miłosierdziu swoim nie cofa się przed nędzą

człowieka, lecz udziela mu się, a w miarę zaś

udzielania wzrasta Jego miłosierdzie.

Drugi szczegół dotyczy modlitwy do Bo-

żego Miłosierdzia: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję

Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna

Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa na prze-

www.faustyna.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: