The crimes of Karl Marx
http://rebelnews.org/opinion/history/622826-the-crimes-of-karl-marx
John Kaminski – 21.01.2011 tłumaczenie Ola Gordon
Komunizm – żydowski spisek przeciwko światu
‘Jahwe dał Izraelitom prawo dokonywania ludobójstwa’
dla Kenny Callow
Fragment ‘Under the Sign of Scorpion’ [Spod znaku Skorpiona], Juri Lina s. 65-72, red. John Kaminski
Jako młody student, Karol Marks przeszedł całkowitą transformację. Zaczął nienawidzić Boga. Przyznał się do tego w swojej brutalnej poezji. Dwa z jego wierszy opublikowało 23.01.1841 roku, za jego życia, czasopismo Athaeneum w Berlinie, pt. „Wild Songs” [Dzikie pieśni].
Ale nikogo nie interesowała jego poezja, której głównym tematem był koniec świata i jego miłość do sąsiadki, Jenny von Westphalen. W swoich wierszach groził wziąć odwet na Bogu i wielokrotnie wyrażał swoją nienawiść do świata. Przysiągł rzucić świat w przepaść, a potem rzucić się za nim ze śmiechem na ustach.
Na ludzkość rzucał okropne przekleństwa. Ale nie stał się ateistą. W wierszu ‘Der Spielman’ [The Fiddler – Skrzypek], przyznał się:
„Bóg sztuki ani nie żąda, ani nie wie, Skacze do mózgu z czarnej mgły piekła. Aż urzecze serce, aż pomiesza zmysły: Z szatanem zawarłem pakt.”
W innym ze swoich wierszy, Marks obiecał zwabić ludzi razem z nim do piekła w towarzystwie Szatana. Te słowa przypominają wypowiedzi Jakuba Franka. To pokazuje, że Marks był pod wpływem frankizmu.
Ojciec Karola Marksa zetknął się z frankizmem, a ponadto uczył tej ideologii swoje dzieci. To w ten sposób młody Marks dowiedział się o frankizmie, co znalazło odzwierciedlenie w jego poezji. Przejście jego rodziny na chrześcijaństwo było tylko zabiegiem społecznym. Jakub Frank sam uczynił to samo, stał się „katolikiem.” Frank z kolei wziął przykład z wywołującego przerażenie Sabataja Cwi, propagującego „zmianę religii” dla dobra sprawy.
Marks był zachwycony pomysłem moralnego zrujnowania ludzkości. W swoich wierszach marzył o pakcie z szatanem. Był szczególnie zafascynowany przemocą. Później, w swojej ideologii podkreślał, że z przemocą trzeba walczyć przemocą. Ludzkość nazwał „małpami zimnego boga.” Wierzenia Marksa są wyraźnie pokazane w wierszu ‘Invocation of One in Despair’ [Inwokacja zrozpaczonego] (Karol Marks, Collected Works, t. I, New York, 1974):
„Więc bóg ukradł mi wszystko, W przekleństwie i ruinie losu. Wszystkie jego światy zniknęły bezpowrotnie! Dla mnie nie pozostało nic oprócz zemsty.”
W wierszu ‘The Pale Maiden’ [Blada dziewczyna] Marks pisze:
„A zatem niebo utraciłem, Wiem o tym bardzo dobrze. Moja dusza, kiedyś wierna Bogu, została wybrana na piekło.”
Duch tych wierszy był również widoczny w jego ‘Manifeście komunistycznym’ i późniejszych przemówieniach. Powiedział 14.04.1856 roku: „Historia jest sędzią, proletariat egzekucjonerem.” {Paul Johnson, ‘The Intellectuals’ [Intelektualiści], Sztokholm, 1989, s. 74). Dla Marksa wielką przyjemnością było mówienie o terrorze, o domach naznaczonych czerwonymi krzyżami wskazującymi na to, że ich mieszkańcy mieli być zamordowani.
Mojżesz Hess – nauczyciel Marksa i Engelsa
Kult przemocy Karola Marksa wzmocnił komunistyczny frankista, którego poznał w 1841 roku, gdy miał 23 lata. Człowiek ten nazywał się Moryc Mojżesz Hess. Urodził się 21.06.1812 w Bonn, jako syn zamożnego przemysłowca żydowskiego. Zmarł 6.04.1875 roku w Paryżu i został pochowany w Izraelu. Można wspomnieć, że założył Socjaldemokratyczną Partię Niemiec. W ‘Jüdisches Lexikon’ (Berlin, 1928, s. 1577/78) nazywany jest rabinem komunistą i ojcem nowoczesnego socjalizmu. Część strasznego świata idei Mojżesza Hessa ujawnia jego książka ‘Rome and Jerusalem’ [Rzym i Jerozolima].
Z młodego Marksa Mojżesz Hess szybko zrobił masona, socjalistycznego agitatora i swojego ulubieńca. Wtedy Marks jeszcze nie był komunistą. W ‘Rheinische Zeitung’, którego był redaktorem w latach 1842-43 napisał: „Na próby mas w szerzeniu idei komunistycznej może odpowiedzieć armata, tak szybko jak stawały się niebezpieczne. . . ” Potem te pomysły uważał za niewykonalne. Mojżesz Hess zasadniczo skorygował te wszystkie opinie. Stał jako szara eminencja za Marksem, intensywnie sterując i wpływając na pracę swojego protegowanego.
W Paryżu w 1844 roku Mojżesz Hess przedstawił 26-letniego Marksa 2 lata młodszemu pół-Żydowi Fryderykowi Engelsowi. Spotkanie to było początkiem ich długiej współpracy.
Ten sam Mojżesz Hess wymyślił rozżaloną podstawę ideologii socjalistyczno-komunistycznej. Był również pierwszym, który zarekomendował, jako podstawową ideę, że powinno zostać zniesione wszelkie mienie osobiste.
Podkreślił, że socjalizm był nierozerwalnie związany z internacjonalizmem, skoro socjaliści nie mają ojczyzny. Prawdziwy socjalista nie może mieć nic wspólnego ze swoją narodowością.
Hess wyjaśnił również, że judaizm przejdzie w bezbożną socjalistyczną ideologię rewolucyjną. Podkreślił, że Żydom dano rolę przekształcenia ludzkości w dzikie zwierzę, jak opisał w artykule ‘About the Monetarny System’ [O systemie monetarnym] (Rheinische Jahrbucher, t. 1, 1845.)
Później Marks i Engels oświadczyli otwarcie, że wiele idei Hessa zasługiwało na szerokie uznanie. Węgierski Żyd Teodor Herzl w latach 1890 dalej rozwijał syjonistyczną doktrynę Hessa.
Inny z przewodników Marksa, Levi Baruch, zwracał mu uwagę na to, że rewolucyjna elita żydowska nie miała odrzucać judaizmu, oraz że gdyby to zrobili, przez własny naród byliby nazywani zdrajcami.
Tę samą taktykę Baruch propagował wobec „rewolucyjnych Żydów” – swój judaizm mieli ukrywać za marksistowskimi frazami.
Kiedy opublikowano jeden z listów Barucha do Marksa, jego treść wywołała wielki skandal, który od razu chcieli uciszyć.
List wyjaśniał, m.in., że żydostwu będzie łatwo zdobyć władzę przy pomocy proletariatu. W ten sposób nowy rząd będzie kierowany przez Żydów, którzy zakażą całkowicie prywatną własność, by wszystkie bogactwa dostały się w żydowskie ręce, lub Żydów zrobi administratorami fortun i posiadłości. W ten sposób zostanie spełnione stare marzenie o którym mówi Talmud, a mianowicie to, że wszelkie bogactwa świata dostaną się w ręce Żydów.
W tym liście Baruch również postawił jasno, że celami judaizmu były: władza nad całym światem, wymieszanie ras, zlikwidowanie granic państwowych, usunięcie rodzin królewskich, i w końcu ustanowienie światowego państwa syjonistycznego. (Salluste, Les origines secretes du bolchevisme [Pierwotne tajemnice bolszewizmu], Paris, 1930, s. 33-34.)
Podstawy poglądów Marksa nt. ludzkości
Według szwedzkiego prof. Jana Bergmana, kabaliści uważają nie-Żydów za bydło.
Również Talmud w kilku miejscach wyraża tę samą opinię: „Tylko Żydzi nazywani są ludźmi, Goje nazywani są zwierzętami.” (Baba Batra 114b, Jebamot 61a, Keritot 6b i 7a.)
Życie nie-Żydów jest mniej warte od życia Żydów. Talmud potwierdza tę hipotezę: „Jeśli Żyd zamorduje nie-Żyda czy Izraelitę, zostanie ukarany. Ale jeśli zamorduje Izraelita, nie można nałożyć kary śmierci.” (Sanhedryn 57a, który w angielskim tłumaczeniu Epsteina odpowiada Sanherdin I, s. 388.)
Talmud napomina również: „Nawet najlepsi z Gojów (pogan) muszą zostać zabici.” (Avodah Zara 26b, Tosefoth.)
Żydzi wierzą nawet, że wytwory pracy Gojów należą do wybrańców Boga. „Własność Gojów jest jak bezpańska pustynia, na skutek czego każdy kto ją przejmuje, ma prawo to zrobić.” (Baba Batra 54b)
Jak można zauważyć, judaizm jest doktryną wyjątkowo rasistowską. Jest to wielokrotnie potwierdzone zarówno w Talmudzie jak i w Torze.
Żydowski autor i mason Heinrich Heine (Chaim Budeburg) przyznał: „Żydowska religia nie jest w ogóle religią, jest katastrofą.”
Również Izrael Szahak twierdził, że mistycyzm kabalistyczny jest głęboko mizantropijny. (Jewish History, Jewish Religion: The Weight of Three Thousand Years [Żydowska historia: ciężar 3.000 lat], Londyn, 1994, s. 16-19.)
Księga Powtórzonego Prawa 20:10-17 informuje nas, że wszystkie inne narody muszą pracować dla Żydów, jeśli znajdują się pod panowaniem Żydów. Jeśli będą stawiać opór, muszą zostać wybite i ograbione z własności. Wszyscy Goje muszą zginąć tam, gdzie mieszkają już Żydzi.
W Księdze Powtórzonego Prawa 7:16 (Biblia Króla Jakuba) można przeczytać co następuje: „I zniszczysz wszystkich ludzi, których Pan, twój Bóg ci dostarczy; twoje oko nie będzie miało litości nad nimi.”
Żydzi, niestety, od czasu do czasu stosowali się do tego nakłaniania do ludobójstwa. Grecki historyk Dio Cassius (który był także rzymskim urzędnikiem) opisał szczegółowo, jak Żydzi podczas buntu we wschodnich prowincjach cesarstwa rzymskiego, w roku 116 AD, zaczęli mordować różne rasy, wśród których żyli. Judaiści zabijali kobiety i dzieci, czasami przy użyciu strasznych męczarni. Najbardziej niesławne krwawe rzezie popełniono w mieście Cyrenie i prowincji Cyrenajce (wschodnia część dzisiejszej Libii) i na Cyprze, a przede wszystkim jego stolicy Salamis. Potwierdził to grecki historyk Euzebiusz.
Masowych zbrodni dokonano również w Mezopotamii. W samej Cyrenajce Żydzi zabili 220.000 Rzymian i Greków.
Na Cyprze, liczbę ich ofiar szacuje się na 240.000. Tym mordom przewodził Żyd Antemion. Potem ze zrozumiałych względów Żydzi nie byli tam mile widziani. Cesarz rzymski Marek Ulpiusz Trajan (53-117 AD) wysłał wojska by zatrzymać te mordy. Rzym potrzebował roku by przyhamować krwawą żądzę Żydów. Dio Cassus opisuje jak Żydzi nawet zjadali ofiary i smarowali się ich krwią (William Douglas Morrison, The Jews Under Roman Rule, London and New York, 1890, s. 191-193.)
Najbardziej brutalnych mordów dokonano w Egipcie. Dio Cassus opisuje jak Żydzi atakowali nawet statki, z których porażeni strachem ludzie próbowali uciekać. (Dr Emil Schurer, ‘Geschichte des judischen Volkes im Zeitalter Jesu Christi’ / History of the Jewish people in the time of Christ / Historia narodu żydowskiego w czasach Chrystusa, Lipsk, 1890, s. 559.)
Ale według Żydów to nie były zbrodnie, ponieważ, jak mówi Talmud: „Nawet najlepsi z Gojów muszą być zabici.” Żydzi sami napisali o swoich masakrach w Biblii. W księdze Estery 9:16, znajdziemy historię tym, jak Żydzi, z Mordechajem na czele, zamordowali 75.000 Persów i członków innych narodów. Judaiści uczcili to ludobójstwo i co roku w lutym lub marcu obchodzą święto Purim.
Opierając się o te kabalistyczne przekonania możemy wyjaśnić ekstremalną pogardę Marksa dla innych ras. Według niego Rosjanie byli najgorsi ze wszystkich. Wszystkie narody słowiańskie nazywał „etnicznym ściekiem.” Nie lubił też Chińczyków. (New York Times, 25.06.1963.) Odrzucał każdego, kto nie chciał uczestniczyć w jego „rewolucyjnej” walce z Bogiem. Robotników, dla których stworzył ideologię, nazywał idiotami i osłami. Chłopów nazywał jaskiniowcami.
Powodem dystansowania się Bakunina od marksizmu było to, że marksizm był dalszym etapem rozwoju judaizmu.
To Jahwe dał Żydom prawo kradzieży ziemi od innych (Pwt. Pr. 6:10-13, 6:18-19, 7:1- 2).
To Jahwe dał Izraelitom prawo dokonywania ludobójstwa, w celu całkowitego zniszczenia narodów, do których ziemi mieli przez Boga nadane prawo jako ich własnej (Pwt. Pr. 7:16)
To Jahwe dał Izraelitom prawo „niszczenia ich (innych narodów) wielkim niszczeniem aż będą zniszczeni” (Pwt. Pr. 7:23)
To Jahwe dał Izraelitom prawo mordowania i ograbiania innych ras z ich własności (Wyj. 3:20-22).
To Jahwe uczynił Izraelitów „świętym” ludem, rasą panów wśród innych ras (Pwt. Pr. 7:6).
Bakunin w swojej książce ‘God and the State’ [Bóg i państwo] zadeklarował: „Ze wszystkich bogów, których ludzie czcili, Jahwe jest najbardziej zazdrosny, najbardziej próżny, najbardziej okrutny, najbardziej niesprawiedliwy, najbardziej żądny krwi, najbardziej despotyczny, oraz najbardziej wrogi wobec ludzkiej godności i wolności…”
Nieprawdopodobne wyznania Marksa, Disraeli i innych
W 1844 roku Marks w artykule ‘On the Jewish Question’ [O problemie żydowskim] napisał, że Żydzi mniej lub więcej rządzili Europą, że ich światowym bogiem był pieniądz, oraz że najważniejszym biznesem było wyrwanie pieniądza od ludzi metodą wygórowanych stóp procentowych. Potwierdził również to, że „Za każdym tyranem stoi Żyd.”
Marks przyznał, że społeczeństwo chrześcijańskie było judaizowane, stając się w ten sposób bardziej kapitalistyczne i coraz bardziej czciło pieniądz. Wie o tym każdy inteligentny człowiek. Nie był tajemnicą sposób w jak Żydzi przejęli handel w polskiej Galicji w XIX w. Polskie biznesy zrujnowano poprzez fuzję żydowskich kupców. Rywalizujący żydowscy biznesmeni nagle zaczęli wyprzedawać swój towar po dużo niższej cenie niż Polacy, na skutek czego interesy Polaków w końcu zbankrutowały. Wtedy żydowscy biznesmeni podnieśli ceny, przejmując w ten sposób kontrolę nad całym rynkiem w Galicji.
Wiele stuleci wcześniej, rzymski autor Tacyt (54-119 rne) stwierdził: „Żydzi okazują lojalność i miłosierdzia tylko swoim współplemieńcom.” Żydowscy biznesmeni nie postrzegali zrujnowania polskich kupców jako przestępstwo, ponieważ jest napisane w Talmudzie: „Jakiekolwiek grzechy popełnia Żyd, Bóg nadal widzi go jako dobrego i doskonałego.” (Chagiga 15b) Nie było również przestępstwem to, że żydowscy rewolucjoniści okłamali chrześcijan i innych, których było im łatwo nabrać.
Zgodnie z Talmudem, „Nie profanuje się imienia Boga kiedy Żyd okłamuje Goja.” (Baba Kamma 113b.) Podczas wojny krymskiej, 4.01.1856 roku, Marks arogancko ujawnił New York Daily Tribune, że istniała organizacja, która stosowała intrygi w Europie, oraz była prawdziwym zwycięzcą kiedy Anglia, Francja i Rosja zostały osłabione na skutek strat wojennych.
Otwarci o tym byli również inni Żydzi. W opowiadaniu ‘Conningsby,‘ Benjamin Disraeli opisał w jaki sposób tajne organizacje żydowskie rządziły światem wykorzystując banki. Pokazał jak łatwo było tej organizacji niszczyć imperia i ustanawiać kolejne, obalać rządzących i w ich miejsce instalować nowych.
Disraeli, którego ojciec imigrował z Włoch do Anglii, dobrze znał sekrety Frankistów, napisał, że Niemcy będą musiały stawić czoło okropnej rewolucji, która jest na etapie przygotowania z pomocą Żydów; na czele komunistów i socjalistów stoją Żydzi.
Celem jej było zneutralizowanie chrześcijan i przekształcenie świata na świat żydowski o wartościach opartych na przemocy, której podstawą była idea, że problemy można rozwiązywać jedynie przy użyciu siły.
Nie dziwiło, że Marksa później oskarżono o antysemityzm, ale nie zrobiono tego wobec Disraeli, który opisywał ten sam fenomen. Czy miało to coś wspólnego z faktem, że Marks stał się komunistą, ale nie Disraeli, który był konserwatystą?
Ani też oskarżony o antysemityzm nie został jeden z wielkich autorów angielskich, samouk Herbert George Wells (1866-1946). W 1939 roku opublikował książkę pt. ‘The Fate of Homo Sapiens’ [Los homo sapiens], w której napisał w następujący sposób o ortodoksyjnych Żydach: „Ten cały problem atakuje ideę narodu wybranego, który ta resztka pielęgnuje i podtrzymuje, co jest „misją” tej resztki, by ją pielęgnować i podtrzymywać. Trudno jest nie uznawać tej idei za spisek przeciwko reszcie świata…
morobobek